Συγγραφή: Olivier Clerc
Εικονογράφηση: Gaia Bordicchia
Μετάφραση: Πετρούλα Γαβριηλίδου
Εκδόσεις: Μάρτης
Χρονιά έκδοσης: 2025
Ηλικίες: 3+
Είναι πραγματικά όμορφα βιβλία. Η εικονογράφηση της Gaia Bordicchia, με τις νερομπογιές της, κάνει τα βιβλία να ξεχωρίζουν και να λόγω της τρυφερότητας που αποπνέουν ιστορίες του Olivier Clerc. Στη μία, ο Χνουδωτός —ένα μικρό λαγουδάκι— πιστεύει το ψέμα ότι ένα τέρας ζει στο δάσος, αφήνοντας τον φόβο και τη δυσπιστία να φωλιάσουν μέσα του. Ο πατέρας του του λέει: «η καρδιά σου είναι σαν κήπος… εσύ επιλέγεις ποιους σπόρους θα καλλιεργήσεις». Στην άλλη ιστορία, ο Χνουδωτός μπερδεύεται όταν ο ένας τον αποκαλεί μεγάλο και ο άλλος μικρό και τελικά οδηγείται στη σκέψη πως «είσαι όπως είσαι».
Πολύ ωραία όλα αυτά, εξαιρετική η μη βίαιη επικοινωνία, η πίστη στον εαυτό μας, η περιέργεια, η συναισθηματική ανθεκτικότητα. Είναι ωραίο άλλωστε να τα καλλιεργούμε στα παιδιά μπας και γίνει λίγο καλύτερος ο κόσμος μας. Ωραίο να τα ακούμε και γονείς και εκπαιδευτικοί. Ο Olivier Clerc φαίνεται να ξέρει ακριβώς για ποιο πράγμα θέλει και ξέρει να μιλήσει και κάπως φαίνεται φροντισμένο το εγχείρημα.
Απλά αναρωτιέμαι, και το λέω αυτό με πλήρη επίγνωση πως πρόκειται για προσωπική μου θέση, μήπως θα μπορούσαμε να το κάνουμε όλο αυτό με λιγότερο βαρετό τρόπο; Δεν είναι ιστορία όταν ο ήρωας πάει απλά στη μαμά και τον μπαμπά και εκείνοι του απαντάνε με τον πιο τρυφερό τρόπο αυτό που είναι η ουσία της ζωής και της ύπαρξης. Κανείς δεν κινδυνεύει και κανείς δε μαθαίνει τον πόνο που έχει η ζωή, που κακά τα ψέματα έχει πόνο και ματαίωση και λάθη. Οι δημιουργοί επιλέγουν να φτιάξουν ένα ευγενικό, φιλικό για παιδιά βιβλίο. Όμως θεωρώ ότι ούτε εκεί τα πήγαν πολύ καλά. Η σειρά απευθύνεται σε παιδιά 3 έως 6 ετών, όμως το κείμενο είναι μακροσκελές για αυτές τις ηλικίες, όπως και πολλές φορές δυσνόητο σε παιδιά αυτής της ηλικίας. Το δοκίμασα σε ένα “εκπαιδευμένο” και διαβασμένο τετράχρονο και η αλήθεια είναι πως το έχασε πολύ με τις αφηρημένες έννοιες και τις περίεργες μεταφορές. Και πολύ περισσότερο, με τις πολύπλοκες συναισθηματικές εμπλοκές που καλά καλά ενήλικες δεν έχουμε κατακτήσει, όπως «όταν κάποιος σου λέει κάτι για εσένα, σου λέει πάντα ταυτόχρονα και κάτι για τον ίδιο». Σε μια ηλικία που καλά δεν μπορεί να κατανοήσει τί του συμβαίνει, όχι να κάτσει να αναλύσει τι θέλει να πει ο άλλος.
Ξέρω και καταλαβαίνω πως έχουμε όλοι την αγωνία να μεγαλώσουμε τρυφερά, ανθεκτικά παιδιά σε αυτό τον σκληρό κόσμο που όλο και σκληραίνει. Αγαθή η πρόθεση, αλλά παρέμεινε μόνο πρόθεση.
