Συγγραφέας: Μαριανίνα Κριεζή
Εικονογράφος: Έλσα Κουτσουκανίδου
Εκδόσεις: Ammos
Χρονιά έκδοσης: Οκτώβριος 2025
Ηλικία: 3+
Τα στιχάκια της καληνύχτας είναι βγαλμένα από την οδό Ονείρων κι έρχονται να συντροφέψουν τα παιδιά μ’ ένα γλυκό, μελωδικό ανάγνωσμα λίγο πριν αποκοιμηθούν. Ευκολοχώνευτα και με ομοιοκαταληξία, μιλούν για την οικογένεια (τη μαμά, τον μπαμπά, τη γιαγιά και τη μικρή Εριφύλη) και την Αθήνα μιας άλλης εποχής. Σκηνές της καθημερινότητας, σκηνές μιας πόλης σκονισμένης που ξαναβρίσκει την ομορφιά της καθώς σκοτεινιάζει και ανάβει τα φώτα της ή καθώς ξημερώνει και τα σπουργίτια πετούν και κελαηδούν.
Υπάρχουν βιβλία που τα αγοράζεις γιατί σε κερδίζει η εικονογράφηση. Βιβλία που τα αγοράζεις γιατί τραβάει την προσοχή σου η θεματολογία τους. Υπάρχουν, τέλος, βιβλία που τα αγοράζεις γιατί αναγνωρίζεις το όνομα του συγγραφέα και κάτι μέσα σου αναπάντεχα σκιρτά. Για εμένα αυτό είναι Τα στιχάκια της καληνύχτας. Ένα βιβλίο που γεφυρώνει δύο και τρεις γενιές, μέσα από την πένα της Μαριανίνας Κριεζή, η οποία δε βρίσκεται πλέον στη ζωή.
Για όλους εμάς που μεγαλώσαμε με τη Λιλιπούπολη, τα στιχάκια αυτά έχουν μια νοσταλγία και ανασύρουν στην επιφάνεια το παιδί που ήμασταν κάποτε. Για όλα τα παιδιά που μεγάλωσαν κι απέκτησαν δικά τους παιδιά, Τα στιχάκια της καληνύχτας προσφέρουν μια ασφάλεια και μια εγγυημένη, κατά κάποιον τρόπο, συνταγή. Είναι ένα τρυφερό βιβλίο που αφηγείται ταυτόχρονα δύο ιστορίες: μία που αποτυπώνεται στο χαρτί και μία που αναγεννάται στο μυαλό του ενήλικα και περνάει με τη φωνή του στο παιδί, την ώρα που του διαβάζει το βιβλίο, ενώνοντας έτσι το παρελθόν με το παρόν. Με λίγα λόγια, Τα στιχάκια της καληνύχτας λειτουργούν ως ένα σημείο σύγκλισης δύο κόσμων διαφορετικών.
Η εικονογράφηση της Έλσας Κουτσουκανίδου ακολουθεί όχι μόνο την ιστορία, αλλά και την εποχή που αντιπροσωπεύουν τα στιχάκια. Τα ξύλινα παραθυρόφυλλα, τα ρούχα των πρωταγωνιστών, τα μπαλκόνια και τα γκρίζα κτίρια, οι νεραντζιές των Εξαρχείων, η επίπλωση του σπιτιού και το τραπεζομάντηλο που κοσμεί το τραπέζι του πρωινού, όλα παραπέμπουν σε μια άλλη εποχή, μερικές δεκαετίες πριν, σε έναν κόσμο λιγάκι πιο αθώο και σε μια αθωότητα που σίγουρα θέλουμε να περάσουμε στα παιδιά μας. Τα έμφυλα στερεότυπα δε λείπουν, αλλά μπορούν να αποτελέσουν έναυσμα συζήτησης. Αυτό εξάλλου κάνει – ενδεχομένως άθελά του – στο σύνολό του και το ίδιο το βιβλίο.
