Eίμαι μια μικρή κουβέρτα και έχω πάνω μου έναν τεράστιο ήλιο με πλανήτες. Ο Σταύρος με αγαπάει πολύ και με παίρνει παντού μαζί του, ακόμα και στο σχολείο. Μόνο που… κρύβεται από πίσω μου όταν του μιλούν. Όταν όμως τα παιδιά θα παίξουν ένα παιχνίδι στην τάξη, ο Σταύρος θα μεταμορφωθεί σε σούπερ ήρωα του διαστήματος με πολλούς φίλους.
Η Δήμητρα και ο Μάνος ετοιμάζονται για να κατακτήσουν το παλιό κτίριο στην άκρη της πόλης, εκεί που οι γονείς τους τους είχαν απαγορεύσει να πάνε. Πότε άκουσαν όμως εκείνοι τους γονείς; Ποτέ! Ενα βιβλίο που μιλάει για την αδερφική αγάπη, αλλά και τη μαγεία της φαντασίας που κρύβουμε όλοι μέσα μας, αλλά που μόνο ως μικρά παιδιά μπορούμε να αφήσουμε ελεύθερη.
Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν φεμινιστικά παιδικά βιβλία. Θα έπρεπε η κοινωνία μας και οι οικογένειές μας να είναι έτσι δομημένες που να μην χρειάζεται να μιλάμε για τα αυτονόητα. Μέχρι όμως να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, κάνουμε έναν απολογισμό της ελληνικής βιβλιοπαραγωγής των τελευταίων τριών χρόνων.