Ο Μάιος έφερε πολλά νέα παιδικά και βιβλία, εικονογραφημένα, λογοτεχνικά και εφηβικά. Από όλα αυτά ξεχωρίσαμε και σας παρουσιάζουμε εκείνα που μας κέντρισαν το ενδιαφέρον, όπως το “Ολα” του βραβευμένου Αυστραλού εικονογράφου Marc Martin, το οποίο ήρθε να προστεθεί στα εξαιρετικής αισθητικής βιβλία των εκδόσεων Ποταμός. Μετά το ταξίδι που κάναμε με το βαρκάκι μας στον κόσμο με τον υπέροχο «Ποταμό» του και το χιουμοριστικό, διασκεδαστικά παιχνιδιάρικο ξεδίπλωμα της φαντασίας με το «Τι είναι εκεί ψηλά», μένουμε έκπληκτοι μπροστά σε αυτά που μας αποκαλύπτει σε κάθε τόπο στο βιβλίο του «Όλα». Από την Ανταρκτική μέχρι το Κέιπ Τάουν, από τη Νέα Υόρκη μέχρι την πρωτεύουσα της Μογγολίας, από το Ρίο ντε Τζανέιρο έως το Τόκιο και από το Άλις Σπρινγκς της Αυστραλίας ως τα Νησιά Γκαλαπάγκος, οι εικόνες των πόλεων και των τόπων ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας με ό,τι, – μα με ό,τι, χωρίς υπερβολή- τους κάνουν να ξεχωρίζουν μέσα από τις ακουαρέλες και τα χρώματα του Marc Martin. Σε κάθε δισέλιδο περιηγούμαστε σε μοναδικούς τόπους και σε μοναδικούς τρόπους ζωής· χρώματα, ήχοι, μυρωδιές, ζωντανεύουν σαν σε μικρού μήκους ταινίες.
Στο νέο βιβλίο των εκδόσεων Μάρτης «Μια φορά κι έναν καιρό ήταν και θα είναι» το ταξίδι στο χρόνο γίνεται με έναν πρωτοφανή, από όσα γνωρίζω, τρόπο από την καλλιτέχνιδα και εικονογράφο Johanna Schaible. Η Johanna Schaible χρησιμοποιεί την τέχνη του κολλάζ και σελίδες που μικραίνουν βαθμιαία, καθώς από το μακρινό παρελθόν της έκρηξης και των δεινοσαύρων φτάνει στο σήμερα και το τώρα, και μεγαλώνουν και πάλι βαθμιαία καθώς περιπλανιέται στις άπειρες πιθανότητες του μέλλοντος. Η Johanna Schaible μας ανοίγει παράθυρα στο χρόνο, θυμίζοντας μας γεγονότα που παρήλθαν, παροτρύνοντας μας να φανταστούμε το μέλλον και να ευχηθούμε γι αυτό.
Τον Μάη στο βιβλιοπωλείο εμφανίστηκε κι ένας γάτος, ο γάτος του Πέτρου, και ένας σκύλος, ο Σπίθας της Βίκυς, για να μας κρατήσουν παρέα. Τα ζεστά χρώματα της Πέρσας Ζαχαριά και το τρυφερό κείμενο της Μυρτώς Καλοφωλιά ζωντανεύουν τον ιδανικό, διακριτικό, καλοσυνάτο σύντροφο στο βιβλίο «Μοναχική υπόθεση» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο. Ποιός είπε ότι η ζωγραφική είναι μοναχική υπόθεση; Ποιός είπε ότι η κυρά-Φωτεινή είναι μόνη της και μουτρωμένη; Ποιος είπε πως η συγγραφή είναι μοναχική υπόθεση; Η Έλλη έχει άλλη άποψη. Όταν ο Πέτρος πρέπει να κοιμηθεί μόνος του, ποιος είναι αυτός που θα καθησυχάσει τους εφιάλτες του; Ο πορτοκαλί γάτος είναι το «φωτάκι στο σκοτάδι», ο εκπρόσωπος «της καλοσύνης των ζώων». Όταν οι μοναχικές υποθέσεις απαιτούν επιλεκτικές συντροφιές, ο πορτοκαλί γάτος είναι το άδηλο, πηγαίο χάδι που στοχεύει πάντα στην καρδιά.
Ο Σπίθας και η Βίκυ είναι αχώριστοι. Όταν η Βίκυ βρίσκει δουλειά η ανησυχία δεν αφήνει τον Σπίθα ούτε να κοιμηθεί. Πώς θα είναι σε αυτό το σχολείο που θα πρέπει να πηγαίνει από εδώ και πέρα; Η σκηνή του αποχωρισμού την πρώτη μέρα στο σχολείο, με τον Σπίθα να αποχαιρετά τη Βίκυ με το πατουσάκι του και τα δάκρυα να κυλούν στα μάγουλα τους είναι ό,τι μας αγγίζει, αυτό που χρόνια τώρα μαμάδες και παιδιά προσπαθούν να διαχειριστούν. Ο Σπίθας ανησυχεί αν τον θέλουν τα άλλα σκυλιά στην παρέα τους, έρχεται αντιμέτωπος με τα πιο δυνατά του σχολείου και καταφέρνει με την εξυπνάδα του να τους κερδίσει όλους. Η πρώτη μέρα στο σχολείο κερδήθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Ο Σπίθας έχει τόσα να αφηγηθεί στο τέλος της ημέρας στην αγαπημένη του Βίκυ ανυπομονώντας να ξαναβρεθεί με τους νέους του φίλους την επομένη. Η συγγραφέας Kjasa Gordan και η εικονογράφος Mia Maria Guettler μας χαρίζουν τον υπέροχο Σπίθα στο πρώτο βιβλίο της σειράς με τον ίδιο ήρωα, με τίτλο «Ο Σπίθας πάει σχολείο» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μάρτης.
Ένα υπέροχα τρυφερό και χιουμοριστικό βιβλίο μόλις μεταφράστηκε και στα ελληνικά. Πρόκειται για το «Καταραμένο κουνέλι» της Judith Kerr, γνωστής στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό από το βιβλίο της «Η τίγρη που ήρθε επίσκεψη», που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος. Ο Τόμας δεν έχει πάρει με καλό μάτι τη Χιονονιφάδα, το κουνέλι του σχολείου, από την αρχή, τότε που τον κατούρησε. Σε αντίθεση με τη μικρή αδερφή του Άντζι που το αγάπησε από την πρώτη στιγμή. Έτσι, όταν πρέπει να πάρουν τη Χιονονιφάδα στο σπίτι για λίγες μέρες ο Τόμας θεωρεί πως για όλες τις αναποδιές που συμβαίνουν υπεύθυνο είναι το κουνέλι. Μα ποιος άλλος μπορεί να ευθύνεται για την ακύρωση της συνεργασίας του μπαμπά του, που είναι ηθοποιός, αυτόν τον καιρό σε «ανάπαυλα», όπως διακριτικά ονομάζεται το ότι δεν έχει δουλειά, με τον διάσημο ηθοποιό Γκόρντον Στρονγκ, και έτσι το όνειρο του πολυπόθητου ποδήλατου να απομακρύνεται; Τουλάχιστον, ως επίσημος κουνελοφροντιστής με το ποσό της αμοιβής του θα μπορέσει να μαζέψει ο ίδιος το απαραίτητο ποσό για το ποδήλατο που τόσο χρειάζεται. Όμως οι ατυχίες συνεχίζονται με τη μικρή Άντζι να κρυολογεί άσχημα. Όταν η Χιονονιφάδα εξαφανίζεται, ο Τόμας αγωνιώντας την αναζητά και τότε τα πράγματα παίρνουν μια νέα τροπή. Ένα βιβλίο για την οικογενειακή ζωή, τις δυσκολιές που συνεπάγεται αλλά και την αγάπη που προυποθέτει, τις αδερφικές σχέσεις, τις ευθύνες, τα ιδανικά και τις καθημερινές θυσίες. Η Judith Kerr μας χαρίζει μια ιστορία που απολαμβάνεις να τη διαβάζεις δυνατά!
Η συγκίνηση θαμπώνει το βλέμμα μου καθώς κλείνω το υπέροχο βιβλίο «Μπρούντζος και Ηλιοτρόπιο» του Κινέζου συγγραφέα Τσάο Γουέν Σουέν, βραβευμένο με το βραβείο Hans Christian Andersen, που μεταφράστηκε από τον Δημήτρη Σωτάκη για τις εκδόσεις Πατάκης. Η συνάντηση του Μπρούντζου, ενός αγοριού που έχει χάσει τη φωνή του μετά από μία πυρκαγιά που ξέσπασε στο χωριό του, και του Ηλιοτρόπιου, ενός κοριτσιού που χάνει τον πατέρα του, γεννά μία μοναδικά δυνατή σχέση αγάπης. Όταν ο Μπρούντζος, οι γονείς του και η γιαγιά του, παίρνουν στην οικογένεια τους το μικρό Ηλιοτρόπιο, ορκίζονται πως δεν θα το απογοητεύσουν. Ο συγγραφέας ζωντανεύει την ιδιοσυγκρασία και το ήθος των ηρώων του, τις ακατάλυτες μεταξύ τους σχέσεις και τον σεβασμό που εμπνέουν, το άρρηκτο δέσιμο του ρυθμού της ζωής τους με τη φύση και τον σεβασμό και την αγάπη προς το ζώο της οικογένειας, το γέρικο βουβάλι που αποτελεί αναπόσπαστο μέλος της. Η συγκινητική δύναμη του βιβλίου είναι αυτή η «ακριβή» αυθεντική αγάπη μεταξύ των ηρώων του που οδηγεί σε αυταπάρνηση και αφοσίωση και «λειτουργεί ως μέσο επιβίωσης και ως δικαίωση» όπως με ευστοχία αναφέρει ο μεταφραστής Δημήτρης Σωτάκης στο εξαιρετικό σημείωμα του στην αρχή του βιβλίου. Από τα πιο ωραία νεανικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει.
