Συγγραφέας – Εικονογράφος: Σελ Σίλβερσταϊν
Μετάφραση: Άννα Μαρία Στεφάν
Εκδόσεις: Δωρικός
Χρονιά έκδοσης: 1998
Ηλικίες: διηλικιακό
Η ιστορία ξεκινάει με το σκίτσο ενός μικρού τριγώνου, ακριβώς σαν ένα κομμάτι που λείπει από κάτι μεγαλύτερο. Όπως λέει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας «το κομμάτι -που-λείπει καθόταν μοναχό του περιμένοντας κάποιον να το πάει κάπου». Και κάπως έτσι ξεκινάει και ξεδιπλώνεται στις σελίδες του βιβλίου ένα μεγάλο ταξίδι συνεχούς αναζήτησης, χωρίς πολλά λόγια και με πολύ λιτή εικονογράφηση.
Στην πορεία της προσωπικής μας αναζήτησης, κάποιοι μας ταιριάζουν χωρίς ίσως να ταιριάζουμε εμείς σε αυτούς, άλλοι δεν ταιριάζουν σε εμάς, άλλοι φέρουν τα δικά τους τραύματα που ένα κομμάτι μόνο δεν αρκεί να τα καλύψει. Σε άλλους πάλι είσαι αόρατος, ακόμη και αν γεμίσεις ολόκληρος με λουλούδια ή φωτάκια, όπως ο πρωταγωνιστής. Ίσως στη πορεία βρεις κάποιον που ταιριάξεις απόλυτα, αλλά καθώς όλοι μεγαλώνουμε, αλλάζουμε, εξελισσόμαστε και διαφοροποιούνται οι ανάγκες μας. Από κάποια στιγμή και μετά μπορεί να μην ταιριάζουν πλέον τα κομμάτια μας.
Και έρχεται και κάποια στιγμή κάποιος, που δε του λείπει κανένα κομμάτι και που φαίνεται να μη σε έχει ανάγκη, αλλά που σε παρακινεί να βρεις μέσα σου τον τρόπο να κυλήσεις μόνος σου. Αυτό μπορεί να απαιτεί να αλλάξεις τρόπο σκέψης, να κατανοήσεις τις δυνατότητές σου. Και έτσι τελικά καταφέρνεις να κάνεις άλματα αντί για μικρά βήματα, αλλάζοντας σχήμα όπως ακριβώς το κομμάτι-που-λείπει. Ακριβώς όπως και στη ζωή, που πορευόμαστε χωρίς να αποτελούμε απαραίτητα το χαμένο κομμάτι κάποιου, αλλά με το να είμαστε απλώς ο μοναδικός εαυτός μας, μαθαίνουμε να αγαπάμε και να αποδεχόμαστε. Γιατί ίσως τελικά το μυστικό μιας σχέσης κρύβεται ακριβώς σε δύο διαφορετικού μεγέθους κύκλους που κινούνται μαζί, αλλά ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο.
Πολλοί θα ταυτιστούν με το κομμάτι-που-λείπει, θα αναζητήσουν ένα φίλο, μια αγάπη και ίσως τελικά τον εαυτό τους, διαβάζοντας το. Δεν αποτελεί ωστόσο ένα τυπικό παιδικό βιβλίο, καθώς είναι καθαρά συμβολικό διατείνεται άλλωστε ότι απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες. Ίσως όχι ιδανική επιλογή για αυτόνομη ανάγνωση από μικρά παιδιά. Ωστόσο, ακόμη και σε παιδιά πρώτης σχολικής ηλικίας μπορεί να δώσει το έναυσμα για πολλές συζητήσεις για τις σχέσεις μας με τους άλλους με οδηγό γονείς και εκπαιδευτικούς. Η αυτόνομη ανάγνωση, ιδανικά, ταιριάζει σε μια ηλικία που τα ερωτήματα γύρω από τις σχέσεις, η ανάγκη ένταξης σε ομάδα, οι ανασφάλειες αλλά και η εσωτερική αναζήτηση είναι ζητήματα που πληθαίνουν και απασχολούν έντονα. Θα είχε έτσι μεγαλύτερη απήχηση στην προεφηβεία – εφηβεία. Πολύτιμο εργαλείο στα χέρια ενός ψυχολόγου για να καθοδηγήσει την κατανόηση των διαφορών μεταξύ της εξάρτησης, της αλληλεξάρτησης και της συνεξάρτησης κάτω από το πρίσμα των προκλήσεων στις σχέσεις που αντιμετωπίζουμε όλοι στη ζωή μας.
Ο Σίλβερσταϊν έγραψε αυτό το βιβλίο το 1981 σα συνέχεια του παλαιότερου «Το χαμένο κομμάτι» και 40 χρόνια μετά αναμφίβολα εξακολουθεί να μιλάει στην καρδιά πολλών.
