Συνέντευξη: Ulrike Rylance

H Πένι Πέπερ είναι μια από τις πιο διάσημες και αγαπητές πρωταγωνίστριες βιβλίων για παιδιά. Πανέξυπνη και πολυμήχανη, λύνει μαζί με τις φίλες της και τα δύο σκυλιά τους δύσκολα μυστήρια. Με εννέα βιβλία ήδη να έχουν μεταφραστεί – το ένατο κυκλοφορεί σήμερα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο – και το δέκατο να βρίσκεται στα σκαριά, δεν μπορούσαμε παρά να θέσουμε στη Γερμανίδα συγγραφέα Ulrike Rylance μερικές ερωτήσεις για την πολυμήχανη μικρή ντετέκτιβ, την έμπνευση, τα βιβλία που γράφει και για αυτά που θα δούμε στο άμεσο μέλλον. Πάμε να δούμε τι μας ειπε.

Θα μας συστήσετε την Πένι Πέπερ, για όσους φυσικά δεν τη γνωρίζουν ήδη;
Η Πένι Πέπερ έιναι ένα τετραπέρατο 10χρονο κορίτσι-ντετέκτιβ. Μαζί με τις τρεις καλύτερές της φίλες και τους δύο πιο γλυκούς σκύλους στον κόσμο λύνουν μυστήρια και εγκληματικές υποθέσεις που διαδραματίζονται είτε στη γειτονιά τους ή κατά τη διάρκεια των διακοπών τους.  

Τι είναι αυτό που κάνει την Πένι Πέπερ τόσο αγαπητή στο αναγνωστικό κοινό;
Θεωρώ την Πένι έξυπνη και αστεία και ότι της αρέσει να χρησιμοποιεί στρατηγικές ντετέκτιβ, τις οποίες τα παιδιά μπορεί να θέλουν να δοκιμάσουν τα ίδια. Δεν είναι πως πετάει π.χ. ελικόπτερο ή κάτι τέτοιο, δεν κάνει ακραία πράγματα. Ό,τι κάνει η Πένι Πέπερ στα βιβλία μπορεί να το κάνει οποισδήποτε δεκάχρονος. Νομίζω ότι στα παιδιά αρέσει αυτό, η σύνδεση με τον πρωταγωνιστή.

Στο ένατο βιβλίο της σειράς, η Πένι Πέπερ και οι φιλοι της λύνουν ακόμα ένα μυστήριο. Μπορείτε να μας δώσετε κάποια στοιχεία για τη νέα περιπέτεια;  
Στο νέο βιβλίο η δασκάλα της Πένι και ο επιστάτης του σχολείου παντρεύονται. Η Πένι και οι συμμαθητές της έχουν αναλάβει την πιο συναρπαστική δουλειά: να ψήσουν και να διακοσμήσουν την τεράστια γαμήλια τούρτα. Αλλά μια μέρα πριν από το γάμο η τούρτα εξαφανίζεται. Κάποιος την έκλεψε και η Πένι και οι φίλοι της πρέπει να βρουν τον κακό για να σώσουν την ημέρα.

Το ένατο βιβλίο της σειράς έχει κυκλοφορήσει κι έχει μεταφραστεί από τα γερμανικά, ενώ γνωρίζουμε ότι ήδη δουλεύετε τη δέκατη ιστορία της Πένι Πέπερ. Πού βρίσκετε όλες αυτές τις ιδέες; Τι σας εμπνέει;
Προσπαθώ πάντα να βρίσκω θέματα που ν’ αφορούν τα παιδιά που διαβάζουν τα βιβλία μου. Η αδερφή μου εργάζεται σ’ ένα δημοτικό σχολείο στη Γερμανία και με τροφοδοτεί με πολλές ιδέες και μου προτείνει συνεχώς θέματα που τα παιδιά συζητούν μεταξύ τους.

Και πώς προέκυψε η ιδέα η λογοτεχνική αυτή σειρά να πάρει τη μορφή κόμικ; 
Αυτό, για να πω την αλήθεια, ήταν ιδέα του εκδότη μου. Σκέφτηκαν στον εκδοτικό ότι θα είχε περισσότερη πλάκα για τους μικρούς σε ηλικία αναγνώστες η εικονογράφηση να έχει αυτή τη μορφή. Αυτό δεν αλλάζει όμως κάτι στη δομή των ιστοριών μυστηρίου. Την εικονογράφηση σε όλα τα βιβλία έχει κάνει η Lisa Hansch.

Θεωρείτε πως τα κόμικ κάνουν το διάβασμα πιο διασκεδαστικό; 
Εννοείται! Κάποια παιδιά που ανήκουν στο ηλικιακό γκρουπ στο οποίο απευθύνονται τα βιβλία της Πένι Πέπερ μπορεί να δυσκολεύονται ακόμα με την ανάγνωση και να αισθάνονται κάπως περίεργα και άβολα με τα μεγάλα σε έκταση κείμενα. Η λογική αυτής της κομίστικης εικονογράφησης, που διακόπτει το κείμενο και αφήνει πολλές φορές την εικόνα να «μιλήσει», κάνει τα βιβλία ευκολοδιάβαστα και πιο ξεκούραστα για όλους.

Δεν γράφετε μόνο βιβλία για παιδιά. Το βιογραφικό σας περιλαμβάνει τίτλους fantasy, εφηβικά αλλά και ενήλικα βιβλία. Υπάρχει κάποιο είδος που ξεχωρίζετε;  
Τα ενήλικα μυθιστορήματα είναι σαφώς πιο πολύπλοκα και πολύ μεγαλύτερα σε έκταση. Παίρνουν πολύ περισσότερο χρόνο για να γραφτούν και χρειάζονται πολύ χρόνο για να διορθωθούν. Αυτό όμως δε σημαίνει πως τα παιδικά βιβλία είναι εύκολο να γραφτούν. Είναι τεράστια η πρόκληση για έναν ενήλικα συγγραφέα να πει αυτό που θέλει με τέτοιον όμως τρόπο που να γίνει απόλυτα κατανοητός από το κοινό του, χωρίς όμως να γίνεται απλοϊκός. Πρέπει να είσαι πολύ προσεχτικός όταν απευθύνεσαι σε παιδιά, να είσαι πολύ συγκεκριμένος, ειδικά όταν γράφεις ένα αστείο βιβλίο. Νομίζω πως τα παιδικά βιβλία είναι τα αγαπημένα μου κι αυτό γιατί μου αρέσει να γυρίζω νοερά στην παιδική μου ηλικία και να ξαναθυμάμαι πως ήταν να είμαι παιδί. Τεράστιο ρόλο φυσικά παίζουν και τα γράμματα και τα emails που παίρνω από παιδιά που έχουν διαβάσει τα βιβλία μου κι αυτό είναι κάτι που κάνει πολύτιμη την εμπειρία.

Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που γράψατε και ποια τα συναισθήματα όταν μάθατε ότι θα εκδοθεί; 
Το πρώτο μου βιβλίο ήταν εφηβικό, μια κωμωδία με λίγο ρομάντζο με πρωταγωνίστριες δύο αδερφές που αναγκάζονται να περάσουν τις καλοκαιρινές διακοπές τους στην Αγγλία ώστε να βελτιώσουν τα αγγλικά τους. Προφανώς και ερωτεύονται και προφανώς δεν θέλουν στο τέλος να φύγουν! Οταν έμαθα ότι αυτή η ιστορία μου θα γίνει βιβλίο εκστασιάστηκα. Νομίζω πως έκλαψα κιόλας από ευτυχία!  

Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη μέθοδος που ακολουθείτε όταν γράφετε;
Δεν θα έλεγα πως υπάρχει κάτι συγκεκριμένο στον τρόπο που γράφω. Συνήθως γράφω κάποιες ώρες τα πρωινά. Ξυπνάω πολύ νωρίς και ασχολούμαι με τα κείμενά μου. Δεν είμαι από τους συγγραφείς που μπορούν να αποδώσουν τα απογεύματα ή ακόμα και τα βράδια, κυρίως γιατί νυστάζω πολύ!   

Εκτός από την Πένι Πέπερ τι άλλο ετοιμάζετε;
Σε έναν μήνα θα κυκλοφορήσει το πρώτο βιβλίο μιας νέας σειράς βιβλίων για παιδιά. Πρόκειται για ένα ξενοδοχείο μαγισσών που ανοίγει σε μια – κατά τ’ α΄λλα – βαρετή ανθρώπινη γειτονιά. Ενα κοριτσάκι θα γίνει φίλη με ένα από τα παιδιά μιας μάγισσας και ένας νέος κόσμος ανοίγεται μπροστά της. Εκτός από αυτό, που έχει ήδη πάρει τον δρόμο του για το τυπογραφείο, γράφω κι ένα χριστουγεννιάτικο βιβλίο για ενήλικες, κάτι εξαιρετικά δύσκολο να το κάνεις μέσα στο κύμα καύσωνα που ζούμε τώρα.

Ολα τα βιβλία της σειράς “Πένι Πέπερ” κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, σε μετάφραση Δαρείας Τζαννετάκη.

ΜΟΙΡΑΣΕ ΤΟ

ΜοΜΑ: Curtis Scott

Ο Curtis Scott (αριστερά), υπεύθυνος του εκδοτικού του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (MoMA), βρέθηκε τον Οκτώβριο στην Αθήνα και στο πλαίσιο των επισκέψεών του σε σχολεία μίλησε με τη Ζωή Κοσκινίδου για τα βιβλία Τέχνης που απευθύνονται σε παιδιά.

Anna Wilson

Η Anna Wilson γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αυστραλία, σπούδασε και ακολούθησε ακαδημαϊκό δρόμο, ταξίδεψε πολύ και γνώρισε πολλά μέρη. Όμως πάντα αγαπούσε να ζωγραφίζει. Ένα συμβάν στη ζωή της έπαιξε καταλυτικό ρόλο, ώστε να παρατήσει την ακαδημαϊκή της ενασχόληση και να αφιερωθεί σε αυτό που πάντα αγαπούσε αλλά φοβόταν να τολμήσει: να ζωγραφίζει. Κάπως έτσι ξεκίνησε να εικονογραφεί παιδικά βιβλία. Κάπως έτσι συνεργάστηκε με τη συγγραφέα Holly Hughes και μαζί δημιούργησαν αυτό το συγκινητικό και πολύ ατμοσφαιρικό βιβλίο που μιλάει για τη φιλία, τη σημασία της προσφοράς και τη μαγεία του χειμώνα… Με αφορμή την κυκλοφορία στα ελληνικά του βιβλίου “Το αγόρι που έφερε το χιόνι” (εκδ. Μάρτης) η Ζωή Κοσκινίδου μίλησε με την εικονο-γράφο.