Συγγραφέας: Magdalena Guirao Jullien
Eικονογράφηση: Christine Davenier
Μετάφραση: Εύη Γεροκώστα
Εκδόσεις: Επόμενος Σταθμός
Χρονιά έκδοσης: 2017
Ηλικίες: 5+
Η Λούνα είναι ένα μικρό κορίτσι. Πηγαίνει στο σχολείο, όμως δεν της αρέσουν πολύ οι παρέες και η φασαρία. Προτιμά να μένει μόνη της στο δωμάτιο της, να πηγαίνει βόλτες στην παραλία με το ποδήλατό της και να ζωγραφίζει. Στο σχολείο οι δάσκαλοι ανησυχούν που τη βλέπουν να κάθεται συχνά μόνη της και να μη συμμετέχει στα παιχνίδια των συμμαθητών της. Ομως της Λούνα της αρέσει να τους παρατηρεί όλους από μακριά. Αγαπάει πολύ τη γιαγιά της και την ησυχία που βρίσκει στο σπίτι της. Είναι το καταφύγιό της. Μαζί μαγειρεύουν, τρώνε, δημιουργούν ιστορίες και όταν τελειώνουν το φαγητό και μαζεύουν τα πιάτα τους, η γιαγιά παίρνει από το χέρι τη Λούνα και ανεβαίνουν στο γαλάζιο δωμάτιο για τον μεσημεριανό της ύπνο. Οσο η γιαγιά κοιμάται στην πολυθρόνα, η Λούνα συνεχίζει να δημιουργεί ιστορίες και να της λέει δυνατά, να της ζωγραφίζει με το κόκκινο μολύβι της, ενώ παράλληλα αρέσκεται να χαζεύει τη γαλάζια ταπετσαρία στον τοίχο του δωματίου και τα πολυάριθμα, περίτεχνα μοτίβα της. Μέχρι που η ταπετσαρία ζωντανεύει και η Λούνα χάνεται μέσα σε αυτή! Παίζει με τους ψαράδες, κάνει αταξίες, βουτάει στα νερά, γίνεται πειρατίνα και πριγκίπισσα κι όλα αυτά παρέα με έναν… σκύλο που δεν την αφήνει στιγμή από τα μάτια του.
To βιβλίο της Magdalena Guirao Jullien και της Christine Davenier είναι ένας ύμνος στην παιδική, αχαλίνωτη φαντασία. Μιλάει πρωτίστως για τα αμέτρητα ταξίδια που μπορεί εύκολα να κάνει ένα παιδί στο μυαλό του, τους χαρακτήρες που μπορεί να δημιουργήσει και τις εικόνες που μπορεί να βλέπει με τα μάτια του μυαλού. Οι μεγάλοι ανησυχούν που βλέπουν το παιδί να μένει ήσυχο και να μην συμμετέχει στα παιχνίδια, όμως δεν μπορούν να αντιληφθούν τη δύναμη που κρύβει μέσα στο κεφάλι του.
Και εκεί ίσως είναι που δημιουργείται και η παρεξήγηση. Για κάποιον λόγο το βιβλίο χαρακτηρίστηκε ως βιβλίο που μιλάει για τον αυτισμό και πολλές κριτικές στηρίχτηκαν στη συγκεκριμένη άποψη, χωρίς όμως συγγραφέας, εικονογράφος και εκδοτικός (Kaleidoscope) να έχουν κάνει την οποιαδήποτε αναφορά. Η πιθανότερη εξήγηση είναι γιατί το “ήσυχο” δεν θεωρείται πλέον αποδεκτό σαν χαρακτηριστικό και όπου βλέπουμε ένα ήσυχο παιδί, αυτομάτως θεωρούμε πως υπάρχει πρόβλημα. Μπορεί η ιστορία της Magdalena Guirao Jullien να μιλάει μεν για τη διαφορετικότητα (γίνεται αμέσως αντιληπτό από τις πρώτες κιόλας σελίδες), όμως ο όρος διαφορετικότητα είναι ευρύτατος και χωράει πολλές και… διαφορετικές ερμηνείες. Ενα παιδί που είναι πιο ήσυχο από τα άλλα της ηλικίας τους και προτιμά την ηρεμία του, δεν σημαίνει αυτομάτως πως ανήκει και στο φάσμα του αυτισμού.
Το βιβλίο πρωτοκυκλοφόρησε στη Γαλλία το 2014 και τον Ιανουάριο του 2018 η Λούνα απέκτησε και μια καινούργια φίλη, τη Μαέβα από την Ταϊτή (Louna et la petite Tahitienne). Τόσο το πρώτο, όσο και το δεύτερο βιβλίο με πρωταγωνίστρια τη Λούνα μιλά για την παιδική φαντασία και την Τέχνη και τον τρόπο που τα παιδιά τη χρησιμοποιούν για να επικοινωνήσουν.
