Κείμενο – εικονογράφηση: Αλφρέντο Σοντεργκρίτ (Alfredo Soderguit)
Μετάφραση: Δέσποινα Δρακάκη
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Χρονιά έκδοσης: 2024
Ηλικίες: 5+, 7+
Η Φραγκίσκη και η Αντωνία συναντιούνται μια μέρα με πολλή ζέστη δίπλα στον φράχτη που χωρίζει τα σπίτια τους. Γίνονται φίλες και περνούν το καλοκαίρι μαζί. Οι διακοπές τελειώνουν κι η Φραγκίσκη πρέπει να γυρίσει στην πόλη. Μια φιλία διακόπτεται, αλλά η ζωή τους μόλις έχει αρχίσει. Χρόνια αργότερα, θα ξανασυναντηθούν δίπλα στον ίδιο φράχτη…
“Ο φράχτης”, το εικονογραφημένο βιβλίο του βραβευμένου Ουρουγουανού εικονογράφου Alfredo Soderguit που γνωρίσαμε μέσα από το βιβλίο του Οι ξένοι, είναι ένας ύμνος στη ζωή, αλλά και στους διαφορετικούς κόσμους, που τελικά μπορεί να μην είναι τόσο διαφορετικοί. Δύο κορίτσια που τα σπίτια τους – το εξοχικό της μίας και η μόνιμη κατοικία της άλλης – χωρίζονται από έναν μεγάλο καταπράσινο φράχτη, θα συναντηθούν, θα γίνουν φίλες και για ένα ολόκληρο καλοκαίρι θα μοιραστούν τις ζωές τους και τις στιγμές τους. Τι κι αν η μία έχει τα πάντα και η άλλη μόνο όσα είναι απαραίτητα; Τι κι αν η μητέρα της Αντωνίας δουλεύει φροντίζοντας το σπίτι της μητέρας της Φραγκίσκης; Τα δύο κορίτσια δεν δείχνουν να δίνουν σημασία σε όλα αυτά που οι ενήλικες παρατηρούν. Όταν το καλοκαίρι τελειώσει, οι δύο φίλες θα χωριστούν και δεν θα ξαναβρεθούν για αρκετά χρόνια. Όμως αυτό που δεν γνωρίζουν είναι ότι ζουν παράλληλους βίους.
Η ιστορία του Soderguid είναι βαθιά αληθινή, ένας καθρέφτης της πραγματικότητας με όλες τις διαφορές και τις ομοιότητες που μπορούν να έχουν οι ζωές των ανθρώπων. Ζωές που κάποια στιγμή συναντιούνται, χάνονται και συνεχίζουν την πορεία τους μέχρι να ξαναντηθούν. Τα λιγοστά λόγια είναι αρκετά για να πουν πολλά, ενώ εικόνες μιλούν πιο δυνατά, πιο εύγλωττα. Ο φράχτης είναι το όριο που χωρίζει τη μία πλευρά από την άλλη, το ένα σπίτι από το άλλο, τη μία τάξη από την άλλη. Έτσι λειτουργεί και η εικονογράφηση. Όσο η ιστορία είναι στην αρχή της και εξελίσσεται, μέχρι τα δύο κορίτσια να γίνουν καλές φίλες, η εικονογράφηση του βιβλίου είναι χωρισμένη σε αριστερές και δεξιές σελίδες, μέσα σε πλαίσια. Υπάρχει μια συμμετρία που στο κέντρο περίπου του βιβλίου χάνεται. Όσο εξελίσσεται η ιστορία χάνονται και τα πλαίσια και η εικονογράφηση ενώνεται, για να ξαναχωριστεί σε πλαίσια και να ενωθεί και πάλι στο τέλος.
Πρωταγωνίστριες μαμάδες και κόρες μόνο. Μια εκπληκτική εικονογραφική απεικόνιση των ταξικών και οικονομικών διαφορών και ο τρόπος που αυτές αφορούν τις γυναίκες και προσδιορίζουν το μέλλον τους· ταξικές και οικονομικές διαφορές που όμως δεν αφορούν τα δύο μικρά κορίτσια γιατί δεν αντιλαμβάνονται τις κατηγοριοποιήσεις και τα κοινωνικο-οικονομικά στάτους. Και αυτό είναι που κάνει τον Φράχτη τόσο δυνατό και τόσο ξεχωριστό. Δύο κορίτσια που γνωρίζονται, ενώνονται με την εφήμερη φιλία ενός καλοκαιριού στην εξοχή και που δεν βλέπουν διαφορές μεταξύ τους. Ζουν, γιορτάζουν, παίζουν, μεγαλώνουν, σπουδάζουν ή όχι, δουλεύουν, γίνονται οι ίδιες μητέρες.
“Ο Φράχτης” είναι ένα δυνατό βιβλίο με βαθύ κοινωνικό μήνυμα που μπορεί να διαβαστεί και από μικρά παιδιά αλλά και από μεγαλύτερα, καθώς κάθε ηλικία θα ερμηνεύσει την ιστορία αναλόγως: ίσως τα μικρά αντιληφθούν το πρώτο επίπεδο, αυτό της φιλίας, του παιχνιδιού, της χαράς και της καλοκαιρινής ανεμελιάς ενώ τα λίγο μεγαλύτερα θα μπορούν να δουν το δεύτερο επίπεδο, αυτό των κοινωνικοοικονομικών διαφορών, ενώ σίγουρα τα ακόμα μεγαλύτερα θα καταλάβουν το πώς αυτές επηρέαζουν τις ζωές εκατομμυρίων γυναικών σε όλο τον κόσμο. Εξαιρετικό, αναζητήστε το!
