Σενάριο/Εικονογράφηση: Travis Nichols
Μετάφραση: Πετρούλα Γαρβριηλίδου
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Χρονιά έκδοσης: 2024
Ηλικίες: 7+
Δεν έχω διαβάσει ποτέ μου κάτι τέτοιο θαρρώ. Καλέ τι καταιγισμός ήταν αυτός; Δεν μιλάω για την ιστορία. Έχω διαβάσει πολλά βιβλία με τέρατα «φιλικά» άλλωστε γαλουχήθηκα με Μικρό Βρικόλακα. Αλλά ο τρόπος που Τα Τερατάκια λένε την ιστορία είναι μοναδικός. Αλλά προτρέχω.
Θα πάρω το πρώτο βιβλίο της σειράς αλλά δε μου έλειψε και πολύ για να διαβάσω αυτό το δεύτερο τόμο. Η ιστορία εισάγει έναν νέο χαρακτήρα—μια μάγισσα που κατοικεί σε ένα μαγικό νησιωτικό θέρετρο με μαγευτικά προνόμια, όπως μια παράσταση ακροβάτη με δελφίνια, ένα σπα, ακόμη και μια πύλη στον Κάτω Κόσμο!
Ούτε καν μπορώ να απαριθμήσω ή να περιγράψω την καθημερινότητα των ηρώων εκεί. Από σχολικές εκλογές στο τερατοσχολείο μέχρι την κατασκευή ενός θερμοκηπίου γίνεται χαμός. ΟΚ και αυτό το έχω δει, έχουν την τάση τέτοια βιβλία να πηγαίνουν από τη μία τρέλα στην άλλη. Όμως κοτζαμ τέρατα έχει η φάση. Μήπως να κινδύνευε η παρέα σοβαρά πού και πού; Μιλάω για αληθινό κίνδυνο «μπρρρ, φοβάμαι», ευκαιρία για αγκαλίτσες κίνδυνο. Τί μανία είναι αυτή με τις χουχουλιάρικες, ροζ-συννεφάτες ιστορίες;
Αυτό που είναι το διαφορετικό εδώ, είναι ο τρόπος που ο Nichols επιλέγει να πει την ιστορία. Πετά από το παράθυρο οποιαδήποτε έννοια γραμμικότητας και πάει σε μια αφήγηση με επεισόδια. Επεισοδιακή με όλη τη σημασία της λέξης! Σε κάποιο σημείο σε πάει από τη μία σελίδα στην άλλη ανάλογα με τις επιλογές που θα κάνεις, μπρος και πίσω για να ολοκληρωθεί η ιστορία. Και μαζί με όλα αυτά, η αφήγηση συμπληρώνεται από δημιουργικούς χάρτες, δραστηριότητες, ακόμη και χειροτεχνίες, κάνοντας το βιβλίο να μοιάζει περισσότερο σαν μια συλλογική περιπέτεια παρά μια παραδοσιακή ιστορία.
Αυτή η επιλογή του Nichols είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι. Ή που θα σε ξετρελάνει ή που θα σε πετάξει τελείως έξω. Αυτός είναι και ο λόγος που αυτό το 6+ που βάζει ο εκδότης για τις ηλικίες στις οποίες απευθύνεται μου φαίνεται μεγαλεπήβολο. Προσωπικά θεωρώ ότι η δημιουργικότητα και το χιούμορ υπερτερούν εδώ και τελοσπάντων κανείς δε θα κατηγορήσει το βιβλίο αυτό ότι είναι «μία από τα ίδια».
Ανάμεσα στις ιστορίες έχει κάποια επεισόδια σε κόμικ όπου βρήκα την εικονογράφηση πολύ καλή αλλά αυτό το γκρι της φωτοτυπίας του σχολείου με χάλασε. Αυτό το θλιβερό γκρι που ξέρεις καλά ότι στην πραγματικότητα ήταν έγχρωμο αλλά δε έβγαινε ο προϋπολογισμός; Αυτό. Ή βάλε χρώμα ή κάντο απλό ασπρόμαυρο.
Όπως είπα, βρήκα τη δομή άκρως ενδιαφέρουσα, την εικονογράφηση χαριτωμένη και την γενική ιδέα υπέροχο πείραμα. Θέλει ένα κάτι παραπάνω ακόμα για να είναι ένα ωραίο ανάγνωσμα που να αξίζει το χρόνο που θα του αφιερώσεις.
