Συγγραφέας: Μάρω Θεοδωράκη
Εικονογράφηση: Άρτεμις Πρόβου
Εκδόσεις : Mίνωας
Χρονιά έκδοσης: 2024
Ηλικίες: 5+
Η συγγραφέας Μάρω Θεοδωράκη στο βιβλίο της «Δυο αγκαλιές σε μια βαλίτσα» προσπαθεί με εύστοχο τρόπο να προσεγγίσει το θέμα του διαζυγίου. Σε μια φαινομενικά άψογη οικογένεια, οι δυο γονείς διαπιστώνουν ότι πλέον δεν μπορούν να συνεχίσουν να είναι μαζί ως ζευγάρι. Αποφασίζουν λοιπόν να χωρίσουν. Η ανακοίνωση του διαζυγίου προκαλεί όπως ήταν αναμενόμενο άγχος, φόβο και θυμό στα παιδιά, τα οποία αρχικά αναρωτιούνται: Μα εσείς δεν τσακώνεστε σχεδόν ποτέ!. Στη συνέχεια θυμούνται: Αν και, τώρα που το σκέφτομαι , τον τελευταίο καιρό οι γονείς μου δε βλέπουν πια ταινίες μαζί, ούτε μοιράζονται τα ποπ κορν από το ίδιο μπολ.
Καθώς οι γονείς ενημερώνουν τα παιδιά για την καινούρια συνθήκη, εκείνα αρχίζουν να εκφράζουν τις σκέψεις και τους φόβους τους : …Και αυτό με την Παρασκευή τι είναι; Δηλαδή τις άλλες μέρες δε θα τον χρειάζομαι;
Το ενδιαφέρον στην ιστορία της Θεοδωράκη είναι ότι περιγράφει όλα τα στάδια του διαζυγίου από την πλευρά των παιδιών, και του μικρότερου Γιώργη, αλλά και της μεγαλύτερης Έλλης. Το τέλος της ιστορίας έρχεται με μια σημαντική υπόσχεση –υπενθύμιση των γονιών προς τα παιδιά: «Πάνω από όλα είμαστε οι γονείς σας». Αυτές είναι οι λέξεις που βοηθούν ένα παιδί να σταθεί όρθιο όταν ο κόσμος που μέχρι τότε γνώριζε γκρεμίζεται.
Η ιστορία έχει αρχή, μέση, τέλος και σίγουρα ένα παιδί που βιώνει ή έχει βιώσει παρόμοια κατάσταση μπορεί να βρει σημεία αναφοράς. Θα μπορούσε ωστόσο το κείμενο να ήταν μικρότερο σε έκταση παραλείποντας τις συνεχόμενες επεξηγήσεις.
Η εικονογράφηση της Άρτεμις Πρόβου έχει ενδιαφέροντα σημεία όπως η χρωματική παλέτα που επιλέγει και το παιχνίδι με το φως που φωτίζει τις δυσκολίες. Σε κάποια σαλόνια μοιάζει το φως να αγκαλιάζει τους ήρωες. Συγκινητικός ο μολυβένιος στρατιώτης στη βαλίτσα του παιδιού. Άλλωστε και τα παιδιά αισθάνονται πολλές φορές σα στρατιώτες που πρέπει να κάνουν το καθήκον τους, να πραγματώσουν αυτό που οι ενήλικες αποφάσισαν.
Αυτό που μου έλειψε στο βιβλίο ήταν μια πιο προσεχτική επιμέλεια στο στήσιμο των σελίδων. Πόσο όμορφο θα ήταν αν οι λέξεις μπλέκονταν με τις εικόνες, γιατί οι εικόνες όσο και οι λέξεις πορευόντουσαν σα δυο παράλληλοι δρόμοι.
Σίγουρα θα πρόσθετα το βιβλίο αυτό στη λίστα μου με βιβλία για το διαζύγιο. Στην ίδια λίστα εξέχουσα θέση έχει και το βιβλίο της Αμάντα Μιχαλοπούλου “Δυο σπίτια” (εκδόσεις Πατάκη). Το συγκεκριμένο αν και του 2020 φαίνεται να είναι διαθέσιμο στο site του εκδότη, ενώ σίγουρα θα το βρείτε και στα ράφια παιδικών βιβλιοθηκών.
