Συγγραφέας: Τζάκομο Ματσαριόλ
Mετάφραση: Δήμητρα Δότση
Εκδόσεις: Πατάκης
Χρονιά έκδοσης: 2018
Ηλικίες: 15- 18
Τα νέα ανακοινώθηκαν σ’ ένα πάρκινγκ. Πως η οικογένεια Ματσαριόλ θα αποκτούσε ένα ακόμα μέλος, έναν αδερφό. Έτσι επιτέλους ο Τζιάκομο θα είχε σύμμαχο και επιτέλους η σύνθεση της οικογένειας θα ήταν δύο- δύο. Με τη δεύτερη προσπάθεια ο μπαμπάς εξήγησε «ο αδερφός σας θα είναι… διαφορετικός. (…) Θα είναι… ξεχωριστός. Τρυφερός. Πρώτα απ’ όλα. Πολύ. Πάρα πολύ. Αλλά και χαμογελαστός και ευγενικός. Και ήρεμος. Και με τους δικούς του… ε να, ας πούμε ότι θα έχει τους δικού του χρόνους». Τα νέα λοιπόν ήταν «σαρωτικά». Και το όνομα αυτού Τζοβάννι.
Ο Τζοβάννι ήρθε να αλλάξει τις ζωές όλων στον περίγυρό του. «Από πού είναι;» ρώτησε ο Τζιάκομο τον μπαμπά του όταν είδε τον αδερφό του. «Δεν είναι απ’ αυτόν τον πλανήτη. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο» συνέχισε τη σκέψη του. Γιατί ο Τζοβάννι ήταν όντως διαφορετικός, είχε ένα πρόσωπο που ενέπνεε τον αδερφό του να του μιλήσει κινεζο – γιαπωνεζο – κορεάτικα. «Γιατί τον κάνατε έτσι;» θα ρωτήσει και πάλι τους γονείς του. Εκείνοι απαντάνε γλυκά, τρυφερά, με χιούμορ και κυρίως εμπνέοντας αποδοχή. Ο Τζοβάννι έχει σύνδρομο Down, κάτι που ακόμα δεν μπορούν να κατανοήσουν τα υπόλοιπα παιδιά της οικογένειας. Ο Τζάκομο όμως μπαίνει και στην εφηβεία. Παράλληλα με τη ζωή στο σπίτι υπάρχει και η ζωή στο σχολείο. Ο Τζάκομο ερωτεύεται, προσπαθεί να φτιάξει το συγκρότημα του, ανακαλύπτει μουσικές. Ο Τζάκομο καρδιοχτυπά όμως μήπως οι συμμαθητές του μάθουν πως έχει έναν αδερφό με σύνδρομο Down, γιατί έχει επιλέξει να μην μοιραστεί το γεγονός αυτό.
Στο σπίτι ο Τζο δίνει ζωή και χαρά. Είναι απολύτως ελεύθερος, γιατί δεν υποψιάζεται τις προκαταλήψεις του κόσμου. Προτιμά να αφιερώνει τον χρόνο τους στους αγαπημένους του δεινόσαυρους. Ιδίως τον στεγόσαυρο, για χάρη του οποίου μπορεί να χάσει και ετήσιες οικογενειακές συναντήσεις απλώς παίζοντας, κάτι που δεν φαίνεται παράδοξο στον ίδιο. Ο Τζο, του οποίου ο μεγαλύτερος προβληματισμός του είναι αν ο Τ- Ρεξ είναι τελικά σαρκοφάγος ή φυτοφάγος. Που βάζει τρικλοποδιά στα κορίτσια μόνο και μόνο για να τα χαϊδέψει και να τα ρωτήσει τι κάνουν. Και που αν τον ρωτήσεις αν ο λύκος που κρατάει είναι κούκλα ή αληθινός λύκος και σου λέει «αληθινή κούκλα».
Τι θα γίνει όμως όταν μια μέρα στο πάρκο, όσο εκείνος παίζει αμέριμνος, μια παρέα αγοριών τον πλησιάσει για να τον ρωτήσει «έι τι κάνεις εκεί, πλακουτσοκέφαλε;». Όταν υποτίθεται ότι τον προσέχεις εσύ, αλλά ξέρεις πως αν σηκωθείς, θα αποκαλυφθεί το μυστικό σου; Kαι αυτό είναι το υπέροχο πλεονέκτημα του βιβλίου. Πως είναι αληθινό. Γιατί ο αδερφός του δεν είναι ήρωας και δεν θα σηκωθεί εκείνη τη φορά για να τον υπερασπιστεί. Καθώς είναι κι αυτός απλώς ένα παιδί. Ένα παιδί όμως που δεν θα ξεχάσει αυτή τη στιγμή -γιατί δεν είναι η ενσυναίσθηση που του λείπει, αλλά ο τρόπος να ελιχθεί σε έναν κόσμο που τού λείπει η ενσυναίσθηση. Θα διδαχθεί όμως από τις αδερφές του και θα καταλάβει πως για να αλλάξουν τα πράγματα αφενός θα πρέπει να αλλάξει ο τρόπος που σκέφτεται ο ίδιος, αφετέρου να δώσει μια ευκαιρία στους άλλους να τον εκπλήξουν.
Για τους αδερφούς Ματσαριόλ όλα ξεκίνησαν το 2015 όταν ανέβασαν στο You Tube ένα αστείο βιντεάκι στο οποίο ο Τζο καλείται να περάσει από μία σοβαρή συνέντευξη δήθεν για εύρεση εργασίας, για να δούμε σε παράλληλες σεκανς τα αληθινά του προσόντα. Βιντεάκι που βρήκε μεγάλη ανταπόκριση, για να ακολουθήσει το βιβλίο.
Κι αν τυχόν σκεφτείτε πως αυτό το ανάγνωσμα θα σας δυσκολέψει ή στενοχωρήσει, μην. Είναι ένα φρέσκο κείμενο, αληθινό (σε μία ακόμα εξαιρετική μετάφραση της Δήμητρας Δότση), ένα παράθυρο στον κόσμο και τις πολλαπλές αναγνώσεις του. Δεν θα το επιλέξετε γιατί «πρέπει», αλλά γιατί είναι ένα βιβλίο που πραγματεύεται τις ανησυχίες των εφήβων και τον τρόπο που πρέπει να βρει κανείς να είναι απλώς ο εαυτός του και να επιτρέπει και στους άλλους να είναι ο εαυτός τους.
