Οι παθιασμένοι αναγνώστες όταν βρίσκονται σ’ έναν χώρο γεμάτο βιβλία είναι πολύ χαρούμενοι. Δεν ξέρουν προς τα πού να πρωτοκοιτάξουν, ποιο βιβλίο να πιάσουν στα χέρια τους και ποιο να διαλέξουν για να βουτήξουν στις σελίδες του. Ανάμεσα τους θα βρουν την προσωπική τους αναγνωστική πρόκληση.
Σε ότι αφορά τους μικρούς αναγνώστες, η χαρά της ανάγνωσης συνδέεται σχεδόν πάντα με τα πρόσωπα με τα οποία τη μοιράζονται. Τα βιβλία που αγαπούν έχουν κάποιο νόημα γι’ αυτά. Το νόημα είναι άλλωστε το πιο ισχυρό κίνητρο, για ν’ αγαπήσουν τη μεγαλόφωνη ανάγνωση και να μην την αντιμετωπίσουν ως αναγκαίο κακό, στο σχολείο.
Το βιβλίο που κρατάω στα χέρια μου είναι ένα βιβλίο με θέμα το μοίρασμα. Είναι το αγαπημένο της μικρής Θ. που έχει έναν ολοκαίνουργιο αδελφό λίγων μηνών. Δυσκολεύεται να μοιραστεί μαζί του, φαντάζομαι κυρίως τη μαμά της. Ο τίτλος του είναι, «Αυτό είναι το καρότο μου» και ο δημιουργός του, ο Νοτιοκορεάτης Il Sung Na, έχει φτιάξει μια ιστορία με τρεις πρωταγωνιστές. Δύο λαγούς, έναν κίτρινο κι έναν μωβ κι ένα γιγάντιο πορτοκαλοπράσινο καρότο. «Το μήλον της έριδος». Κι οι δύο, όπως κάθε λαγός που σέβεται τον εαυτό του, τρελαίνονται να τρώνε και να καλλιεργούν καρότα. Κι εδώ σταματάει ό,τι κοινό έχουν.
Ο πρώτος για να βελτιώσει την σοδειά του κάνει πειράματα στο εργαστήριό του. Ο δεύτερος, για τον ίδιο λόγο, παίζει στα καρότα του μουσική. Αυτοί οι δύο, τόσο διαφορετικοί λαγοί, ανακαλύπτουν ξαφνικά πως στο σημείο που συναντώνται οι κήποι τους έχει φυτρώσει ένα τεράστιο καρότο! Το μισό βρίσκεται στην πλευρά του κίτρινου και το άλλο μισό στην πλευρά του μωβ. Το διεκδικούν κι οι δυο και προσπαθώντας να το πάρουν το χάνουν κι οι δυο. Κι αυτήν την στιγμή της απώλειας εμφανίζεται για πρώτη φορά η λεξούλα: «μας»· « ΤΟ ΚΑΡΟΤΟ ΜΑΣ ΧΑΘΗΚΕ» λένε κι οι δύο ταυτόχρονα και κατεβαίνουν μαζί στην τεράστια τρύπα που άνοιξαν για να το βγάλουν απ’ το χώμα.
Σ’ αυτήν την άβυσσο της διεκδίκησης χάνονται ώσπου, μετά από μια μεγάλη περιπλάνηση, συναντούν ένα πλάσμα που ζει εκεί. Έναν τυφλοπόντικα, που μαγειρεύει τη λαχταριστή καροτόσουπα της συμφιλίωσης. Και συνεχίζουν όλοι μαζί. Συνεργάζονται οι τρεις τους και μοιράζονται το σχέδιο μιας καινούργιας καλλιέργειας!
Στο κείμενο, που είναι μέρος της εικονογράφησης, ο εικονογράφος και συγγραφέας Il Sung Na τονίζει κάποιες λέξεις κλειδιά όπως το ΜΟΥ και το ΕΓΩ. Είτε με χρήση κεφαλαίων, είτε με ποιο έντονο χρώμα, είτε με μεγάλου μεγέθους κεφαλαία γράμματα, διαφοροποιεί τις εντάσεις του λόγου. Είναι κοπιαστικός ο δρόμος του εγώ προς το εμείς. Αλλά αξίζει. Η εμπειρία του μοιράσματος έχει μεγάλη νοστιμιά. Στην εικονογράφηση ο δημιουργός έχει επιλέξει στις εικόνες του να φέρει σε πρώτο πλάνο τους πρωταγωνιστές και το κείμενο χρησιμοποιώντας έντονα χρώματα. Όλα τ’ άλλα στοιχεία, η γη, οι μπουλντόζες, το εργαστήριο, το παλαιού τύπου ηχοσύστημα είναι εκεί με χρώματα αχνά.
Πιστεύω πως πέρα από τη συζήτηση με αφορμή το βιβλίο για την αξία του μοιράσματος και της ανταλλαγής ιδεών και κουλτούρας, καθώς και για την συμβολή της συνεργασίας στην πρόοδο και την ευημερία του κόσμου μας, θα είχε ενδιαφέρον να φτιάξουμε μαζί με τα παιδιά ένα επιτραπέζιο παιχνίδι. Η διαδρομή κάτω από την επιφάνεια της γης, που μοιάζει με λαβύρινθο, θα μπορούσε να είναι το κεντρικό θέμα του παιχνιδιού. Τα πιόνια ο κίτρινος και ο μωβ λαγός. Ο βοηθός ίσως είναι το καρότο. Και ο τερματισμός ίσως να μην έχει ακριβώς νικητή, ούτε τρόπαιο αλλά την συνάντηση με τον συμπαθητικό τυφλοπόντικα που εκεί στα έγκατα της γης, βράζει τον ζωμό της συμφιλίωσης.
Αυτή είναι μία πρόταση. Είναι σίγουρο πως τα παιδιά θα σκεφτούν πολλές κι ενδιαφέρουσες. Θα βρουν συναρπαστικές και πρωτότυπες διαδρομές και πολλούς δίκαιους κι ευφάνταστους κανόνες. Και μην ξεχνάτε και την προετοιμασία. Το να ζωγραφίζεις, να κόβεις και να κολλάς είναι μία ατελείωτη διασκέδαση!
