Συγγραφέας: Henri Meunier
Εικονογράφος: Benjamin Chaud
Μετάφραση: Χέντβιγκ- Μαρία Καρακούδα & Σταμάτης Ντογραματζής
Εκδόσεις: Μικρή Σελήνη
Χρονιά έκδοσης: 2023
Ηλικίες: 5+ (μεγαλόφωνη ανάγνωση), 7+ (ανεξάρτητη ανάγνωση)
Ένα βιβλίο απόλαυση, το τρίτο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μικρή Σελήνη με τον γενικό τίτλο «Φίλοι με ουρά». Οι πρωταγωνιστές και ο τόπος είναι οι ίδιοι. Ένας ποντικός και ένας τυφλοπόντικας, καλοί φίλοι, ζουν στο δάσος μετατρέποντας τις μικρές τους ιστορίες σε φανταστικές περιπέτειες. Οι δημιουργοί των βιβλίων της σειράς καταφέρνουν με ένα απίστευτα εκλεπτυσμένο χιούμορ να στήσουν τις ιστορίες τους με ραχοκοκαλιά τη φιλία, στην πιο ιδανική της μορφή. Γιατί ο ποντικός, όπως και όλα τα ζώα του δάσους, αγαπάει τον τυφλοπόντικα γι’ αυτό που είναι. Είναι ένα πλάσμα που η αισιοδοξία του και η όρεξή του για ζωή, η απίστευτη ενέργεια και η φαντασία του σαρώνουν τα πάντα. Ο τυφλοπόντικας απολαμβάνει την κάθε μέρα κάνοντας δικά του σχέδια για τη ζωή.
Χωρίς επεξηγήσεις, βαρύγδουπες λέξεις και κρυφά νοήματα οι τρεις ιστορίες του βιβλίου έχουν μια ποιητική προσέγγιση στην αποδοχή του άλλου, όπως αυτός είναι. Στην πρώτη ιστορία που έχει τίτλο «Για μπάνιο», οι δύο φίλοι βρίσκονται στην ακροθαλασσιά και ο τυφλοπόντικας θέλει να αποθανατίσει τους δυο τους για να θυμούνται «το καταπληκτικό απομεσήμερο». Τη φωτογραφική μηχανή ρυθμίζει ο τυφλοπόντικας… προς τον ουρανό κι έτσι αντί για τους δυο τους αποθανατίζεται ένα κομμάτι ουρανού με δυο χελιδόνια. Και για τους δυο τους αυτή δεν είναι μια αποτυχημένη λήψη. Είναι το «δικό τους κομμάτι του ουρανού».
Στη δεύτερη ιστορία ο φοβερός τυφλοπόντικας θέλει να κάνει «Ανοιξιάτικη καθαριότητα» και όπως πάντα ο ποντικός τον βοηθάει με χαρά αναλαμβάνοντας τα δύσκολα. Η τρίτη έχει τίτλο «Το μονοπάτι της καρδιάς». Αυτή, η τρίτη, είναι η πιο ωραία. Ο ποντικός μαθαίνει ποδήλατο και ο τυφλοπόντικας πεσμένος στα γόνατα φτιάχνει ένα μονοπάτι από πέτρες που του αρέσουν. Τους ζωγραφίζει μάλιστα προσωπάκια και τις ονοματίζει, Ματθίλδη, Μπέρθα, Τζεραλντίν, ανάλογα με το πώς τον εμπνέουν. Εκτός από τις πέτρες ο τυφλοπόντικας παρατηρεί δια της αφής όλα τα χαρακτηριστικά του μονοπατιού του: λακκούβες, εξογκώματα, τρύπες, χορτάρια… Χαρτογραφεί έτσι το μονοπάτι, που στο τέλος το ξέρει απ’ έξω κι ανακατωτά. Κι όταν ο ποντικός επιστρέφει, ο τυφλοπόντικας του προσφέρει δώρο ένα ποδήλατο με δύο σέλες, που, όμως, ο καημένος ο ποντικός ακόμα δεν μπορεί να το οδηγήσει. Το τιμόνι παίρνει τότε στα χέρια του ο τυφλοπόντικας που ξέρει όλα τη διαδρομή χάρη στη χαρτογράφησή του και η βόλτα των δυο τους ξεκινά.
Ο Benjamin Chaud γράφει παράλληλα με τις εικόνες του ό,τι δεν μας λέει το κείμενο. Είναι οι εικόνες του Chaud που περιγράφουν την πραγματικότητα και μας κάνουν να γελάμε.
Ιδανικές για μοναχικές αναγνώσεις οι ιστορίες είναι σύντομες με μεγάλα γράμματα, αλλά και με φιλοσοφημένες ιδέες. Γιατί πού αλλού θα διαβάσει ένα μικρό παιδί «το να είσαι πάντα ευτυχισμένος είναι μια μορφή τέχνης» ή «η ομορφιά είναι παντού και κανείς δεν την παρατηρεί;».
Διαβάστε τις κριτικές για τα δύο προηγούμενα βιβλία: Φίλοι με ουρά: Οι ευτυχισμένες μέρες & Φίλοι με ουρά: Μια τάρτα με σκουλήκια
