Ο χερούκλας

Συγγραφέας: Άννα Τσιαπούρη
Εικονογράφηση: Νικολέττα Φιλιππίδη
Εκδόσεις: Καστανιώτης
Χρονιά έκδοσης: 2021
Ηλικίες: 5+

Το αγόρι της ιστορίας γεννήθηκε με δύο χέρια μεγαλύτερα από τα συνηθισμένα και όσο μεγάλωνε αυτό, τόσο μεγάλωναν και τα χέρια του. Το διαφορετικό αυτό στοιχείο επάνω του ήταν αρκετό για να γίνει σημείο αναφοράς και να γελούν μαζί του τα παιδιά στο σχολείο, τόσο που ντρεπόταν για τον εαυτό του και έκρυβε τα χέρια του στις τσέπες του. Ήρθε όμως μια στιγμή που τα μεγάλα χέρια του φάνηκαν τα πιο κατάλληλα για να σώσει έναν μικρό σκυλάκο και αυτό το γεγονός ήταν αρκετό για να αποκτήσει ένα νέο φίλο και να μην ντραπεί ποτέ ξανά.

Η ιστορία της Άννας Τσιαπούρη αναδεικνύει με εύληπτο και άμεσο τρόπο ένα πρόβλημα που παραμένει έντονο για όλους τους ανθρώπους, αυτό της διαφορετικότητας. Τα περιστατικά bullying τόσο στον σχολικό χώρο, όσο και σε κάθε άλλη καθημερινή στιγμή δεν είναι λίγα, απεναντίας είναι πολλά και, δυστυχώς, πολλά από αυτά είναι τόσο οδυνηρά για το άτομο που τα δέχεται που η κατάληξή τους δεν είναι πάντοτε αίσια. Το αγόρι της ιστορίας ήταν αρκετά τυχερό ώστε να βιώσει μία σημαντική στιγμή και τα ασυνήθιστα μεγάλα χέρια του να φανούν χρήσιμα για να σώσει τη ζωή ενός κουταβιού. Το γεγονός αυτό έδωσε στον ήρωα της ιστορίας την κατάλληλη αυτοπεποίθηση για να δει το χαρακτηριστικό του αυτό με έναν άλλο τρόπο και να μην εγκλωβιστεί στην εικόνα που έχουν οι συμμαθητές τους για τον ίδιο.

Αντίστοιχα γεγονότα ωστόσο δεν είναι βέβαιο ότι θα συμβούν και στην πραγματική ζωή. Όσοι δέχονται ανεπιθύμητες και σκληρές αντιδράσεις για ό,τι τους διαφοροποιεί έναντι στο συνηθισμένο πρότυπο,  δεν είναι βέβαιο ότι θα καταφέρουν να δουν καθαρά τι τους συμβαίνει. Η συγγραφέας μας υπενθυμίζει ότι είναι στο χέρι μας να αποφασίσουμε πώς θα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που μας κάνουν διαφορετικούς, να τα αξιοποιήσουμε έτσι ώστε να κάνουμε τον κόσμο γύρω μας λίγο καλύτερο και να τα αγαπήσουμε πραγματικά. Άλλωστε, η διαφορετικότητά μας δεν χρειάζεται να είναι ούτε χρήσιμη ούτε να προσφέρει κάτι στον δίπλα μας για να είμαστε ευτυχισμένοι. Είναι απλά κομμάτι του εαυτού μας. Και το μόνο που απαιτείται είναι ο σεβασμός.

Η εικονογράφηση της Νικολέτας Φιλιππίδη ακολουθεί τις περιπέτειες του μικρού αγοριού και γεμίζει με πλούσιο χρώμα την ιστορία. Ο Χερούκλας είναι ένας υπέροχος και αξιαγάπητος ήρωας.

ΜΟΙΡΑΣΕ ΤΟ

Αγροτόσπιτο

“Είναι μια ιστορία φθοράς και μιας ιδιότυπης αναγέννησης. Η φθορά είναι φυσιολογική για τα πάντα, η αναγέννηση όμως, ακόμα και αν είναι μέσα από μια εικονογραφημένη ιστορία, έχει να κάνει με τη ματιά που ρίχνουμε στα πράγματα, στην εκτίμηση του παρελθόντος τους και στην προσπάθεια να διατηρήσουμε κάτι από την προηγούμενη ζωή τους ζωντανό, να δημιουργήσουμε μια σύνδεση με το παρελθόν ακόμα κι αν πρόκειται για μια οικογενειακή ιστορία που αλλιώς δεν θα μας αφορούσε, ακόμα κι αν πρόκειται για ένα σπίτι που ποτέ δεν θα επισκεπτόμασταν. Είναι ένας γλυκός, ήπιος τρόπος για να μιλήσει ένα βιβλίο στα παιδιά γι’ αυτό που ζει, γερνάει και πεθαίνει – αλλά πεθαίνει χορτάτο από τη ζωή που έζησε και ξαναζεί γιατί κάποιος μας λέει την ιστορία του. Το “Αγροτόσπιτο” της Sophie Blackall είναι ένα διαμαντάκι για ευαίσθητους συλλέκτες ιστοριών και παρατηρητές της λεπτομέρειας”.

Το αγόρι που έφερε το χιόνι

Στην καρδιά μιας μεγάλης πόλης, εκεί που οι κάτοικοί της ζουν και περπατούν βιαστικά, ζει ένα αγοράκι, μαζί με τη μαμά του και τον μπαμπά τους. Για “σπίτι΄” τους έχουν ένα παγκάκι. Όταν όμως το αγόρι βρει ένα βράδυ, εντελώς μαγικά, μια χιονόμπαλα ακριβώς πλάι στο παγκάκι που κοιμάται, όλα θα αρχίσουν να αλλάζουν. Στη χιονόμπαλα μέσα υπάρχει μια πόλη σαν αυτή που βρίσκεται εκείνος, με ενα παγκάκι ακριβώς σαν αυτό που κοιμάται τώρα. Οταν θα την κουνίσει κάτι μαγικό θα έχει συμβεί.

Η Μυρτιά και ο καθρέφτης

Στην «Μυρτιά», που είναι ένα εικονογραφημένο παραμύθι, ζωγραφιές σαν μενταγιόν ζωντανεύουν τις λέξεις που διαλέγει η  Κατερίνα Παούρη για να φτιάξει τον κόσμο της ηρωίδας: αρώματα από τη φωτιά που τριζοβολάει, από τα βιβλία, του τσουκαλιού, της λεβάντας, του χαμομηλιού, του κρόκου, της μυρτιάς μοσχοβολούν στα απάτητα δάση του παραμυθιού.