Κείμενο-Εικονογράφηση: Τζο Λιντλεϊ
Μετάφραση: Βίκυ Πορφυρίδου
Εκδόσεις Βάκχικον
Ηλικίες: 3+
Μα πόσο δυσκολεύεται ο Φιλού όταν έρχεται το βράδυ… Αργεί συνεχώς να πέσει για ύπνο, παρά τα παρακάλια της μαμάς του. Του έχει δώσει όμως 10 λεπτά ακόμα και ο μικρός μας αναγνώστης καλείται να τον βάλει στον ‘ίσιο δρόμο’… αυτόν προς το κρεβάτι του!
Προς έκπληξή μου είδα ένα απλό βιβλίο -από αυτά με τις λεπτές, λείες σελίδες, χωρίς παράθυρα και άλλα τρισδιάστατα χαρακτηριστικά- να προσκαλούν ακόμα και ένα οκτάχρονο να διαδράσει με αυτές, πριν ακόμη καλά-καλά καταλάβω πως η συγγραφέας είχε απευθύνει τέτοια πρόσκληση. Κάθε δισέλιδο είναι και ένα λεπτό της ώρας, η οποία μετρά αντίστροφα για τα πολλά (αν όχι όλα) εκείνα τα μικρά (ή και μεγαλύτερα) παιδιά που βιώνουν την ώρα του ύπνου ως απειλή και απώλεια του φωτός και του γονέα. Είναι πολύ πιθανό, λοιπόν, το βιβλίο αυτό να καθρεφτίζει πολλά από τα τεχνάσματα που επιχειρούν τα παιδάκια προκειμένου να αποφύγουν τη στιγμή που θα σβήσει το φως για να κοιμηθούν. Ταυτόχρονα, η ιστορία τα προκαλεί να μπουν στη θέση αυτού που θα τα πείσει να το κάνουν. Μήπως τελικά το κάθε παιδάκι έχει μόνο του τη δύναμη να βυθιστεί στο στρώμα του και στο σκοτάδι, με μια μικρή, αλλά σπουδαία βοήθεια, όπως το βιβλίο;
Για την εικονογράφηση, ήδη κάναμε ένα μικρό spoiler: συνοδεύει επιτυχώς τις προσκλήσεις της ιστορίας με τον Φιλού να κάνει κούνια, να προσπαθεί να πετάξει, να βρίσκεται σε αερόστατο, να σκαρφαλώνει απ’ τον φράχτη ή το παράθυρο και άλλες αταξίες. Ταυτόχρονα, ο αναγνώστης καλείται να τον κουνήσει ή να τον πιάσει, να τον φυσήξει ή να του χτυπήσει τα κουνούπια και να του κλείσει έγκαιρα το φως, ώστε η 8η βραδινή ώρα να τον βρει κοιμισμένο. Πολύ εύστοχη η μοναδική εικόνα της μαμάς του να εμφανίζεται στο τέλος του βιβλίου. Γιατί ναι, είναι αλήθεια τελικά: ο Φιλού μπορεί να κοιμηθεί μόνος του, με τον μικρό μας αναγνώστη να είναι ο μεγάλος του βοηθός.
