Κείμενο: Ιζαμπέλ Αλιέντε
Εικονογράφηση: Σάντι Ροντριγκεζ
Μετάφραση: Ράνια Μπουμπουρή
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Χρονιά έκδοσης: 2024
Ηλικία: 5+, 7+
Πρόκειται για τη ζωή ενός παιδιού με ένα κατοικίδιο, για μια ιστορία για το bullying ή για το δυναμισμό που κρύβουμε μέσα μας και τον χρειαζόμαστε για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας; Είναι όλα αυτά μαζί και είναι το πρώτο βιβλίο της διάσημης και πολυγραφότατης Ιζαμπέλ Αλιέντε που απευθύνεται σε παιδιά. Πρωτοεκδόθηκε πολύ πρόσφατα (Μάιος 2024) στην Αμερική και έκτοτε έχει κάνει 12 διεθνείς εμφανίσεις. Η Πέρλα είναι ένα από τα σκυλιά της οικογένειας της Ιζαμπέλ, με τον χαρακτήρα και την εμφάνιση που της απέδωσαν οι δημιουργοί της σε αυτήν την ιστορία.
Την ιστορία αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο η Πέρλα, που είναι η πρωταγωνίστρια και το πρότυπο προς μίμηση για τον (ανθρώπινο) αδελφό της, τον Νίκο. Η Ιζαμπέλ Αλιέντε, με το λεξιλόγιο, την απλότητα και την αφέλεια των φράσεων και τη ροή του λόγου που χρησιμοποιεί, καταφέρνει πειστικά να αποδώσει το αφήγημα σε αυτήν τη μικρή και χαριτωμένη σκυλίτσα. Φαντάζομαι τα παιδιά να ευχαριστιούνται παρακολουθώντας την υπόθεση, να ικανοποιούνται διαβάζοντας το αίσιο τέλος της και να εμπνέονται από τη δυναμική συμπεριφορά που το προκαλεί. Γιατί είναι σίγουρο ότι όλοι έχουμε αισθανθεί να μας θίγουν οι συμπεριφορές των συνανθρώπων μας, ωστόσο λίγοι είμαστε πλήρως ικανοποιημένοι με τον τρόπο που αντιδράσαμε, ειδικά όταν είμασταν παιδιά.
Η συγγραφέας ξέρει να περνά μηνύματα έμμεσα: τα κατοικίδια είναι ισότιμα μέλη της οικογένειας, που θα αποκτήσουμε από ένα καταφύγιο. Τα στερεότυπα για τους σκύλους και τις γάτες δεν ισχύουν: ζουν μαζί μέσα σε ένα σπίτι, αυτόνομα, αλλά και αρμονικά, με παιχνίδι και αγάπη. Τα αγόρια είναι ευάλωτα, τα αγόρια κλαίνε. Στις δύσκολες στιγμές επιστρατεύουμε το θάρρος μας, αλλά ταυτόχρονα η υποστήριξη και η συνηγορία γονιών και φίλων έχει ανεκτίμητη αξία. Το χιούμορ βρίσκεται παντού: άλλοτε καυστικό και επίκαιρο (Κοίτα ποια μιλάει! Αυτή που έχει κόλλημα με το κινητό της!), αλλού ειρωνικό (…η Λιζ πάντα το κάνει θέμα. Φαίνεται ότι δεν της συμβαίνει ποτέ κάτι τέτοιο), ή με υποβόσκον νόημα (Πήγα την οικογένειά μου στο πάρκο, πρέπει να βγάλω τον μπαμπά για μια βόλτα) ή απλώς χιούμορ (θα κρατούσε την ανάσα του μέχρι να σκάσει).
Η εικονογράφηση είναι εξίσου απλή και παιδική, σε συνέπεια με τη ροή του κειμένου. Αναπαρίστανται στιγμιότυπα της ιστορίας με ρεαλιστικό τρόπο, με ιδιαίτερη έμφαση στα πρόσωπα και στις εκφράσεις των συναισθημάτων. Παρατηρώντας όμως προσεκτικότερα την ιστορία των εικόνων, βλέπουμε ανείπωτες λεπτομέρειες που εμπλουτίζουν την εμπειρία του αναγνώστη, συχνά με χιουμοριστικό τρόπο: στην τελευταία σελίδα, παρατηρούμε τον νταή (σκύλο) να σαστίζει στη θέα της μικρής και αγέρωχης σκυλίτσας, στη βραδινή τους βόλτα. Επίσης, υπάρχει ένας μικρός αρλεκίνος, που εμφανίζεται παιχνιδιάρικα σε πολλές σελίδες και ουδεμία σχέση έχει με τη ροή της ιστορίας! «Οι νταήδες είναι δειλοί» και «Η ζωή μου είναι τέλεια!»: δύο μικρές, αλλά σημαντικές διαπιστώσεις της Πέρλας, που μπορούν να παρασύρουν τα παιδιά σε μια δυναμική, αισιόδοξη και ευτυχισμένη καθημερινότητα και ζωή
