Δημιουργός: Olivier Tallec
Μετάφραση: Φίλιππος Μανδηλαράς
Εκδόσεις: Πατάκη
Χρονιά έκδοσης: 2024
Ηλικίες: 3+, 5+, 7+
Τρία βιβλία του Olivier Tallec που ανήκουν στη σειρά “Το δικό μου δέντρο” κυκλοφόρησαν στο τέλος του περασμένου χρόνου από τις εκδόσεις Πατάκη. Τρία αστεία βιβλία με ήρωα έναν φοβερά εκφραστικό σκίουρο που ζει στο δάσος. πάμε να τα δούμε ένα ένα ξεχωριστά.
Στο «Αυτό είναι το δικό μου δέντρο» νιώθοντας χαρούμενος και τυχερός για το δέντρο ΤΟΥ, ο σκίουρος έρχεται κάποια στιγμή αντιμέτωπος με τις ανησυχίες του για το πώς θα βεβαιώσει πρώτα ότι το δέντρο του ανήκει και πώς θα προφυλάξει στη συνέχεια την ιδιοκτησία του. Ενώ αρχίζει με την αγάπη του για το συγκεκριμένο δέντρο και για το πόσο απολαμβάνει τη σκιά και τα κουκουνάρια του, σύντομα τον πνίγει η αγωνία μήπως άλλοι δεν το θεωρήσουν δικό ΤΟΥ και θελήσουν να πάρουν μερίδιο του δέντρου ΤΟΥ. Έτσι αρχίζει να μηχανεύεται τρόπους για να δηλώσει ξεκάθαρα ότι αυτό το δέντρο του ανήκει και δεν είναι διατεθειμένος να μοιραστεί αυτό ή τους καρπούς του και σχεδιάζει την προστασία του με φράχτες και τοίχους, όλο και πιο ψηλούς, όλο και πιο μεγάλους. Αλλά αμέσως μετά, έρχεται μια νέα ανησυχία: κι αν πίσω από αυτό τον ψηλό τοίχο, υπάρχει ένα δέντρο πιο ψηλό, πιο όμορφο, πιο μεγάλο από το δικό του;
Ωραία θέματα για κουβέντα είναι η ανάγκη μας να μας ανήκει κάτι, ένα δέντρο ή ένα κομμάτι της φύσης και κατά πόσο αυτή η ανάγκη είναι θεμιτή ή λογική, αν μας αρέσει να μοιραζόμαστε τα δώρα της φύσης ή όσα μας ανήκουν, αν ένας τοίχος θα ταίριαζε μες στο δάσος, αν είναι προτιμότερη η περιφρούρηση και η απομόνωσή μας από τους «υπόλοιπους», τους δυνητικά απειλητικούς και «κακούς» και τέλος, η ανησυχία που συχνά μας ταλαιπωρεί ότι κάπου εκεί έξω, μακριά από εμάς υπάρχει κάτι καλύτερο, μεγαλύτερο, ομορφότερο.
Στο «Λίγο πολύ κι ακόμα πιο πολύ» ο μικρός μας σκίουρος είναι πολύ χαρούμενος με το δέντρο του και τα κουκουνάρια του. Ξέρει ότι είναι τυχερός που έχει εξασφαλίσει στέγη και καθημερινή τροφή. Δυσκολεύεται όμως να συγκρατήσει την όρεξή του και αποφασίζει να παραχωρήσει στον εαυτό τη χαρά να φάει ένα ακόμα κουκουνάρι.. και μετά ένα ακόμα.. και ένα ακόμα. Ενώ γνωρίζει καλά πως έχει καταναλώσει ήδη αρκετά, αδυνατεί να βάλει στοπ στην όρεξή του και σιγά-σιγά καταστρέφει μόνος του την ευτυχισμένη καθημερινότητά του. Επόμενες είναι οι νοστιμότατες πευκοβελόνες…
Μια ιστορία για το πόσο σημαντική θέση έχει στη ζωή μας η απόλαυση και το να προσφέρουμε στον εαυτό μας όσα μας αρέσουν αλλά πόσο εξίσου σημαντικό είναι να μπορούμε να έχουμε πειθαρχία και αυτοσυγκράτηση, να μην αφηνόμαστε να υποκύψουμε σε κάθε πειρασμό και να μην αφήνουμε την απληστία να μας κυριεύει με κίνδυνο κατάχρησης τόσο για εμάς, όσο και για το περιβάλλον μας.
Αστείο και συνάμα τρομακτικό, αυτό το βιβλιαράκι καταφέρνει να περιγράψει με ακρίβεια την ψυχολογία μας όταν μας είναι αδύνατον να συγκρατηθούμε, αλλά και να μας φέρει αντιμέτωπους με τα καταστροφικά αποτελέσματα της υπερκατανάλωσης και της υπέρχρησης.
Στο «Θα ήθελα» ο συγγραφέας και εικονογράφος καταπιάνεται με ένα αγαπημένο θέμα στο παιδικό βιβλίο: τι θα ήθελα να είμαι αν δεν ήμουν αυτό που είμαι. Ο σκιουράκος μας βαρέθηκε, λέει, να είναι σκίουρος! Και θα είναι κάστορας από εδώ και πέρα! Θα είναι μάστορας, δουλευταράς και θα φτιάχνει φράγματα! Και μάλιστα θα γίνει ο καλύτερος!! Γρήγορα η ζωή του κάστορα τον κουράζει με τις τόσες βαριές δουλειές και αλλάζει γνώμη: θέλει να είναι ένα περήφανο, όμορφο ελάφι! Σύντομα αλλάζει γνώμη και θέλει να είναι σκαντζόχοιρος και μετά κουκουβάγια και μετά πιγκουίνος και μετά και μετά… Ενώ στην αρχή κάθε επιλογή του φαίνεται γοητευτική, μετά ανακαλύπτει ότι κάθε μία έχει σοβαρά προβλήματα ή κινδύνους. Και τελικά, καταλήγει ότι το πιο ωραίο είναι να είναι …σκίουρος!
Μια ακόμα ωραία ιστορία για το πόσο σημαντικό είναι να αναγνωρίζουμε τα προτερήματά μας και να είμαστε χαρούμενοι για αυτό που είμαστε.
Η εικονογράφηση σε όλα τα βιβλία είναι εξαιρετικά παραστατική. Ο Γάλλος εικονογράφος Olivier Tallec καταφέρνει με χιούμορ και όμορφα γήινα χρώματα να μας μεταφέρει στο δάσος, ενώ παράλληλα δίνει μεγάλη προσοχή και λεπτομέρεια στις εκφράσεις του σκίουρου που μας περιγράφουν κάθε στιγμή το συναίσθημά του: άλλοτε χαρά, ηρεμία, απόλαυση, άλλοτε ανησυχία, αμφιβολία, τρόμο, ενοχή.
Αν και ο εκδότης στο οπισθόφυλλο γράφει ότι τα βιβλία απευθύνονται σε ηλικίες 3+ και παρότι μια κεφάτη ανάγνωση μαζί με την εύγλωττη εικονογράφηση θα «μιλήσει» και στα πολύ μικρά παιδιά, μη βιαστείτε να τα κατατάξετε σε βιβλία μετα-βρεφικής ηλικίας. Ανάλογα με την ηλικία των μικρών ακροατών, μπορεί αφενός σε πρώτο επίπεδο να διασκεδάσει τους μικρότερους, αλλά σε δεύτερο να προβληματίσει τους μεγαλύτερους γύρω από πολλά θέματα και να δημιουργήσει το κατάλληλο έδαφος για χρήσιμες συζητήσεις σχετικά με τη φύση, την υπερεκμετάλλευση και την καταστροφή της, το ένστικτο της επιβίωσης, τη δυσκολία της εγκράτειας και την ανάγκη μας για ιδιοκτησία αλλά και την επέκταση αυτής σε ολοένα και μεγαλύτερο έδαφος.
