Τι αρέσει στα παιδιά να διαβάζουν; Αν θέλουμε να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη άποψη, θα πρέπει να ρίξουμε μια ματιά και στα δικά τους κείμενα, στη μυθοπλασία που γράφεται από τα ίδια τα παιδιά. Άλλωστε, ένας από τους λόγους που γράφουμε είναι επειδή δεν μας εκφράζει ποτέ απόλυτα αυτό που μας δίνουν να διαβάσουμε. Κάθε 15 ημέρες παρουσιάζουμε στην Κόκκινη Αλεπού κείμενα παιδιών που παίρνουν μέρος στο εργαστήρι δημιουργικής γραφής το οποίο εμψυχώνω και που φανερώνουν το τρόπο με τον οποίο αφενός επιλέγουν να εκφράζονται, αφετέρου τι θέλουν να διαβάζουν τα ίδια.
Η Ιόλη Γ. (Δ’ τάξη) φτιάχνει μια ιστορία παίζοντας με τα αρχέτυπα. Τόσο θεματολογικά όσο και από άποψη περιεχομένου φαίνεται να πατάει σε προγενέστερα λαϊκά παραμύθια. Όμως αυτό που αναδεικνύει την προσωπική της φωνή είναι η διαχείριση της υπόθεσης: τα κοσμογονικά γεγονότα εδώ λύνονται εύκολα, με μια αυτονοητη συναίνεση, ενώ και η φύση των αρχετυπικών μορφών ανατρέπεται. Εδώ, σε αυτή την πρωταρχική κοσμική κατάσταση, έχουμε την απόλυτη κυριαρχία της θηλυκότητας. Ακόμα και ο Ήλιος είναι κορίτσι.
Ο ήλιος και το φεγγάρι
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δύο κορίτσια, η Λία και η Φεγγαρένια. Η Λία ήταν ο ήλιος και η Φεγγαρένια ήταν το φεγγάρι. Ο μεγαλύτερος φόβος της Λίας ήταν η νύχτα και το φεγγάρι γιατί αν έμπαινε στη νύχτα θα γινόταν πέτρα και ο μεγαλύτερος φόβος της Φεγγαρένιας ήταν ο ήλιος γιατί αν έμπαινε στον ήλιο θα καιγόταν. Α ναι, και η γη ήταν χωρισμένη σε δύο μέρη, όπως καταλάβατε. Ο ήλιος ήταν η μία μεριά και η άλλη μεριά ήταν το φεγγάρι. Αυτά τα κορίτσια ήταν κολλητές, αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι. Γι’ αυτό σκεφτόντουσαν και σκεφτόντουσαν κάθε μέρα τη λύση, αλλά τελικά δε βρήκε κάτι το μυαλό τους για να απαντήσουν. Μια μέρα σκέφτηκαν να πιάσουν τα χέρια τους, αλλά δεν το έκαναν γιατί φοβόντουσαν μήπως από απροσεξία τα βάλουν μέσα στον ήλιο ή στη νύχτα. Δεν ήξεραν τι να κάνουν, αλλά η Λία είπε: “Ξέρεις, ας πιάσουμε τα χέρια μας και ότι γίνει”. Η Φεγγαρένια σκέφτηκε λίγο και απάντησε: “Ναι, ας το κάνουμε”. Μόλις έπιασαν τα χέρια τους νιώσανε χαρά, γιατί ενώθηκαν. Από τότε ο κόσμος, δηλαδή η γη, ήταν χαρούμενη κι αυτή γιατί τώρα που ενώθηκε ο ήλιος με το φεγγάρι θα είχαν και νύχτα και μέρα. Τώρα, ο κόσμος ήταν μοναδικός και η Λία με τη Φεγγαρένια μπορούν να είναι μαζί όσο θέλουν. Εκτός αν είναι μόνο μέρα ή μόνο νύχτα.
Ιόλη Γ.
Δ’ Δημοτικού
