Τι αρέσει στα παιδιά να διαβάζουν; Αν θέλουμε να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη άποψη, θα πρέπει να ρίξουμε μια ματιά και στα δικά τους κείμενα, στη μυθοπλασία που γράφεται από τα ίδια τα παιδιά. Άλλωστε, ένας από τους λόγους που γράφουμε είναι επειδή δεν μας εκφράζει ποτέ απόλυτα αυτό που μας δίνουν να διαβάσουμε. Κάθε 15 ημέρες παρουσιάζουμε στην Κόκκινη Αλεπού κείμενα παιδιών που παίρνουν μέρος στο εργαστήρι δημιουργικής γραφής το οποίο εμψυχώνω και που φανερώνουν το τρόπο με τον οποίο αφενός επιλέγουν να εκφράζονται, αφετέρου τι θέλουν να διαβάζουν τα ίδια.
Κάποιες φορές δύο κείμενα έχουν την ίδια αφορμή, ξεκινούν από ένα κοινό ερέθισμα μια κοινή αφετηρία και στη συνέχεια ακολουθούν τις δικές τους αφηγηματικές διακλαδώσεις. Στις ευφάνταστες ιστορίες που ακολουθούν, κυριαρχεί το χρώμα, η κίνηση, η ζωντάνια, το χιούμορ: μια γενικότερη αφηγηματική ευδία. Ο υποψιασμένος αναγνώστης, με λίγη προσπάθεια, μπορεί ίσως να διακρίνει τον πίνακα που γίνεται η αφορμή για τις δύο αυτές διαφορετικές μυθοπλαστικές απόπειρες. Το βαρύ κλίμα του πίνακα εδώ μετουσιώνεται σε κάτι ελαφρύ και ευδιάθετο που ταιριάζει απόλυτα με την πρόσχαρη ψυχολογία αυτών των χαριτωμένων αφηγηματικών φωνών.
Η ιστορία της μικρής ψείρας
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μικρή ψείρα. Η μικροσκοπική αυτή ψείρα είχε χτίσει το σπιτάκι της πάνω στο τραπέζι του σπιτιού του Μιχάλη, γιατί εκεί πάνω έβρισκε τα πιο υπέροχα ψίχουλα ολόκληρου του κόσμου!
Μια μέρα τα ψίχουλα την οδήγησαν πάνω σε ένα βάζο με ηλιοτρόπια. Η ψείρα αποφάσισε να ανεβεί και να δει τι ήταν στην κορυφή. Της φαινόταν τόσο ψηλά σαν να έπρεπε να ανέβει το βουνό Έβερεστ. Το βάζο είχε μικροσκοπικά μυτερά αγκάθια, και μύριζε σαν την χειρότερη κολόνια που είχε δοκιμάσει. Επίσης μέσα από τα πυκνά φύλλα του κάτι ακουγόταν. Μήπως ήταν κανένα μωρό σκουληκάκι;; Η ψείρα έμεινε όμως θαρραλέα. Όσο ανέβαινε, τόσο πιο πολύ ακουγόταν.
Όταν έφτασε πάνω στην κορυφή, βρήκε ένα πάρτι ψειρών!!! Πέρασε ΤΕΛΕΙΑ!!! Έφαγε ψειροκεφτεδάκια τα οποία ήταν φτιαγμένα από πιτυρίδα από τα μαλλιά του Μιχάλη, ψειροπατατάκια, που ήταν φτιαγμένα από τις τρίχες των μαλλιών του Μιχάλη και ψειρότουρτα, η οποία ήταν φτιαγμένη από το σαμπουάν μαλλιών που χρησιμοποιεί ο Μιχάλης. Αλλά ήπιε και ένα σωρό ψειροποτά, όπως ψειροβυσσινάδα, ψειροπορτοκαλάδα και ψειρολεμονάδα. Με λίγα λόγια η ψείρα πέρασε την καλύτερη μέρα της ζωής της !!!
Ευαγγελία Ψ.
Ε’ Δημοτικού
Τα χρυσάνθεμα
Αυτά τα υπέροχα κίτρινα και μουσταρδί λουλούδια!!! Όταν τα αγγίζω, νιώθω ότι με τσιμπάνε αλλά νιώθω και ασφάλεια… Δεν ξέρω πώς ακριβώς να το πω αλλά θα το πω!!!! Λοιπόν, αυτά τα λουλούδια ετοιμάζονται να πάνε σε ένα ωραίο μαγαζί, για να φάνε μεσημεριανό. Αυτό το μαγαζί λέγεται «Η νοστιμιά». Σε αυτό το μαγαζί θα πάει η κοριτσοπαρέα! Χα, χα, χα, χα… Το πιάσατε, η κοριτσοπαρέα των χρυσανθέμων! Θα σας πω τα ονόματα των κοριτσιών χρυσανθέμων. Η μικρότερη είναι η Κάλτσα γιατί της αρέσει να μυρίζει κάλτσες! Την άλλη την λένε Κρεβάτι, γιατί κοιμάται πάρα, μα πάρα πολύ! Την άλλη την λένε Ζουζούνι, γιατί της αρέσουν τα ζουζούνια. Και τη μεγαλύτερη τη λένε Βιβλιοθήκη, γιατί της αρέσει να διαβάζει βιβλία! Αχ, πολύ παράξενα ονόματα! Το πιάσατε; Δεν είναι πάρα πολύ αστείο;;;
Αυτά τα λουλούδια, μόλις πήγαν στο μαγαζί που είχαν κλείσει τραπέζι ο σερβιτόρος τούς είπε ότι δεν υπάρχει θέση για να φάνε. Η μεγαλύτερη είπε: «Κορίτσια, πολύ άδικο είναι αυτό». Και οι άλλες συμφώνησαν. Έτσι έπρεπε να πάνε σε ένα άλλο μαγαζί. Πήγανε στο «Αυτή είναι η γεύση» αλλά έγινε κάτι ακόμη πιο τραγικό. Δεν είχε ούτε εκεί τραπέζι! Αναγκάστηκαν λοιπόν να φάνε στο σπίτι τους. Έφαγαν μακαρόνια με κιμά. Είναι απαίσια όπως τα φτιάχνει η μαμά τους, όμως από το τίποτα είναι κάτι και αυτό… Και εγώ αυτό θα έλεγα στην θέση τους. Γιατί τα μακαρόνια ήταν φτιαγμένα από δηλητηριασμένα φίδια και ο κιμάς από ωμό κρέας… Εεεε… Eσείς τι θα λέγατε για αυτό; Τελείως αηδία μιλάμε, έτσι δεν είναι; Αναρωτιέμαι άραγε γιατί η μαμά τους τους έφτιαξε αυτό το φαγητό, επειδή άλλες φορές τα έφτιαχνε τέλεια… ΑΑΑ!!! Για να σκεφτώ… Α, το βρήκα, το βρήκα !!!! Αφού μας έχουν πει ότι αυτόν τον τελευταίο καιρό είναι πολύ άρρωστη και ξεχνάει συνέχεια. Για αυτό μας είπε να φάμε έξω.
Χρύσα Ψ.
Γ’ Δημοτικού
