Συγγραφέας: Τάιλερ Φέντερ
Εικονογράφηση: Κόντι Φέντερ
Μετάφραση: Εύη Γεροκώστα
Εκδόσεις: Πουά
Χρονιά έκδοσης: 2024
Ηλικίες: 3+,5+
Η Λίλα Πουλοπούλου είναι ένα μικρό φλαμίνγκο με έναν υπέροχο μακρύ λαιμό που γύρω του τυλίγει το αγαπημένο της κασκόλ και αυτό την κάνει να νιώθει υπέροχα. Όταν όμως η Λίλα αγχώνεται – πράγμα που συμβαίνει αρκετά συχνά – την πιάνει “τουρτούρα” και ο υπέροχος λαιμός της αρχίζει και τρέμει σαν μακαρόνι χωρίς να μπορεί να τον ελέγξει. Στην Λίλα ανατέθηκε για πρώτη φορά να παραλάβει μόνη της την τούρτα για την καθιερωμένη γιορτή της οικογένειας Πουλοπούλου και όπως αναμενόταν την κατέκλυσε η ΤΟΥΡΤΟΥΡΑ. Θα καταφέρει η Λιλα να φέρει εις πέρας την αποστολή ή θα είναι η αιτία να χαλάσει η γιορτή που όλη η οικογένεια περιμένει εδώ και έναν ολόκληρο χρόνο;
Σε αυτό το βιβλίο η συγγραφέας Τάιλερ Φέντερ, που τη γνωρίσαμε μέσα από το βιβλίο της “Όλα τα σώματα όμορφα τα βρίσκω”, συνεργάζεται για πρώτη φορά στην εικονογράφηση με την αδερφή της – και καλύτερή της φίλη, όπως δηλώνουν οι ίδιες, σε ένα βιβλίο που μας μιλάει για το άγχος που είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή των δύο αδερφών, όσο αυτές ήταν μικρά παιδιά.
Μέσα από μια αστεία και ανάλαφρη ιστορία, τα παιδιά που έχουν βιώσει άγχος μπορούν να ταυτιστούν εύκολα με την Λίλα, αλλά ταυτόχρονα να κατανοήσουν πως το ζητούμενο δεν είναι να εξαφανιστεί αυτό από την ζωή τους, αλλά να γίνει όσο το δυνατόν πιο εύκολα διαχειρίσιμο. Και να αντιληφθούν ότι το άγχος είναι φυσιολογικό. Οι αδερφές Φέντερ δεν προσπαθούν να δώσουν τη λύση στο πρόβλημα, αλλά να υπενθυμίσουν τη βοήθεια που μπορούν να προσφέρουν φίλοι και οικογένεια σε ανάλογες καταστάσεις, όπως εδώ, σε συνδυασμό με το θάρρος και την αυτογνωσία της Λίλας.
Η πολύχρωμη και ζωντανή εικονογράφηση με τα φωτεινά παστέλ χρώματα πλαισιώνει πολύ όμορφα την ιστορία αφήνοντάς μας με μία αίσθηση παρηγοριάς και αισιοδοξίας πως στο τέλος όλα θα πάνε καλά χωρίς όμως να απουσιάζει το στοιχείο του ρεαλισμού.
Εδώ μπορείτε να παρακολουθήσετε τις δύο αδερφές να μας διαβάζουν την ιστορία τους θυμίζοντάς μας πως παρόλο που η “ταρτούτα” δεν είναι σε καμία περίπτωση κάτι ευχάριστο δεν χρειάζεται να μας καθορίζει σαν άτομα.
