Συγγραφέας: Λένα Διβάνη
Σειρά: Αμαλία
Εικονογράφηση: Φίλιππος Αβραμίδης
Εκδόσεις: Πατάκη
Χρονιά έκδοσης: 2025
Ηλικίες: 9+
Σα να άκουσε η Αμαλία τα παρακάλια μας και να γύρισε για μια νέα περιπέτεια! Η Αμαλία μεγαλώνει, βρίσκεται στην τελευταία τάξη του Αρσακείου και το όνειρό της να γίνει δασκάλα βρίσκεται πια μια ανάσα μακριά. Συνεχίζει να είναι γεμάτη περιέργεια, θάρρος, αλληλεγγύη και παρατηρητικότητα. Στη νέα της περιπέτεια λοιπόν η Αμαλία μπλέκει με ένα… φάντασμα! Και μάλιστα όχι όποιο κι όποιο, μα το φάντασμα μιας αδικοχαμένης παλιάς μαθήτριας του σχολείου, της Φροσύνης, που απειλεί τα κορίτσια να πάθουν χολέρα αν δεν εγκαταλείψουν άμεσα το σχολείο. Της Αμαλίας, όμως, δεν ιδρώνει το αυτί. Παρότι ακούει διάφορες δεισιδαιμονίες γύρω της, είναι αποφασισμένη να λύσει το μυστήριο, με τη βοήθεια της πιστής φιλενάδας της Φωτεινής και φυσικά της συνονόματής της αγαπημένης βασίλισσας Αμαλίας.
Η καινούρια ιστορία της Αμαλίας τα έχει όλα: ίντριγκες, μυστικά, συγκίνηση, γέλιο και ελπίδα. Στις σελίδες της η Λένα Διβάνη μάς ξαναδίνει παλιούς αγαπημένους γνώριμους (τον πατέρα Λάμπρο και τα μέλια του, τον ευγενικό Οδυσσέα, την ετοιμοπόλεμη Φωτεινή και φυσικά την δίκαιη και ανοιχτή βασίλισσα), αλλά μάς συστήνει και μεστούς καινούριους χαρακτήρες, όπως ο δυστυχής επιστάτης, δασκάλους και διευθύντρια και ένα νεαρό σεφ γεμάτο όνειρα για παριζιάνικες κουζίνες. Η συγγραφέας μπλέκει αξιοθαύμαστα μυθοπλασία και πραγματικότητα, όπως άλλωστε μάς έχει συνηθίσει και στα προηγούμενα τρία βιβλία της σειράς.
Η πλοκή είναι ενδιαφέρουσα και χαριτωμένη και θυμίζει παλιά παιδικά-εφηβικά μυστήρια όπως στους Μυστικούς Επτά της Μπλάιτον, με την Αμαλία να θριαμβεύει ξανά με το θάρρος και την επινοητικότητά της. Όπως πάντα, όμως, τα πιο ενδιαφέροντα σημεία είναι τα παράπλευρα· για άλλη μια φορά, περιδιαβαίνουμε στους χωροχρονικούς διαδρόμους της Αθήνας του 1856 με ωραίες λεπτομέρειες για τα ήθη και τις συνθήκες. Έτσι, ερχόμαστε αντιμέτωποι με την καχυποψία των ανθρώπων σχετικά με τον “καθωσπρεπισμό” που πρέπει να διαθέτει ένα κορίτσι, με τη δεισιδαιμονία που είναι διάχυτη στην εποχή για φαντάσματα, κατάρες και προφητικά όνειρα, με τον πρώιμο σεξισμό του καθηγητή που διατείνεται ότι “αυτά είναι για γυναικούλες της γειτονιάς” πριν τα κάνει σχεδόν πάνω του από τον φόβο και με την γενναιοδωρία των βασιλιάδων να πραγματοποιήσουν τα όνειρα των άξιων φτωχών, μια ελπίδα που ήταν πολύ έντονη και εύλογη εκείνη την περίοδο. Όπως άλλωστε αναφέρει και ο μικρός μάγειρας, “οι δυνατοί έχουν θέληση και οι αδύναμοι ελπίδα”.
Η εικονογράφηση του Φίλιππου Αβραμίδη παραμένει μια ιδανική αποτύπωση της Αμαλίας, των υπολοίπων του κύκλου της αλλά και της εποχής. Ωραία, χορταστικά δισέλιδα με άμαξες, σιντριβάνια, ανάκτορα και αστικές καφετέριες μάς μεταφέρουν στην ατμόσφαιρα της χρονικής περιόδου, με το γνωστό αφαιρετικό στυλ του καλλιτέχνη. Μεγάλη χαρά να βλέπουμε και την Αμαλία να μεγαλώνει και ως… σκίτσο, όπως και τον Οδυσσέα με το πρώτο του μουστακάκι.
Έχω αγαπήσει πολύ αυτήν την σειρά και το κορίτσι της, όπως καταλαβαίνετε. Η Διβάνη έχει καταφέρει να δώσει μια ωραία ιστορία γεμάτη χιούμορ, ιστορικές πληροφορίες και τρυφερότητα, με άμεση ανταπόκριση στις ηλικίες στις οποίες αναφέρεται. Συνέχισε γερά, Αμαλία, και εμείς θα είμαστε πιστοί ακόλουθοι στις σελίδες σου.
