Συγγραφέας: Alex Nogués
Εικονογράφηση: Samuel Castaño
Μετάφραση: Σοφία Γρηγορίου
Εκδόσεις Άμμος
Χρονιά έκδοσης: 2024
Ηλικίες: 5+, 7+ 9+
Είναι ένα βιβλίο γνώσεων; Ένα βιβλίο Φιλοσοφίας, Οικολογίας ή μήπως Ιστορίας; Ξεκινώντας με μια ιστορική αναδρομή και ξετυλίγοντας ένα προσωπικό ημερολόγιο που περιέχει οδηγίες για φυσική καλλιέργεια, επιστημονικά δεδομένα, πληροφορίες Χημείας και Ιστορίας και συμβουλές κηπουρικής, φιλοσοφικές σκέψεις και συνταγές, το βιβλίο φαίνεται να είναι όλα τα παραπάνω. Ίσως και ακόμα περισσότερα…
Ξεκινώντας από το τίποτα, από ένα ακαλλιέργητο κομμάτι γης, μια οικογένεια καταγράφει την προσπάθειά της να φτιάξει ένα μικρό λαχανόκηπο. Μέσα από την εβδομαδιαία καταγραφή, αποτυπώνεται ο κύκλος της φύσης και της ζωής. Και αυτή η αποτύπωση δεν μπορεί να μας οδηγήσει σε κάτι άλλο πέρα από το να γνωρίσουμε ή να (επαν)εκτιμήσουμε ξεχασμένες αξίες όπως η λιτότητα, η απλότητα και η ταπεινότητα.
Η φιλοσοφία της περμακουλτούρας* και της φυσικής καλλιέργειας για την οποία μιλάει το βιβλίο είναι απλή: αντί να προσπαθείς να ελέγξεις τη φύση, την παρατηρείς και εμπνέεσαι από τη λειτουργία της. Κάνεις έτσι τα στοιχεία από διάφορα οικοσυστήματα να λειτουργούν μεταξύ τους και μπορείς να έχεις ένα έντονα καλλιεργημένο και παραγωγικό χώρο σε ένα πολύ μικρό κομμάτι γης.
Ο εικονογράφος Samuel Castaño «ντύνει» με αξιοθαύμαστο τρόπο το εγχείρημα, με σκίτσα λιτά, ποιητικά, αφαιρετικά, αλλά ταυτόχρονα παραστατικά και εύληπτα. Όσο μας «ξεναγεί» στο περιβόλι που αλλάζει μέρα με τη μέρα, καταφέρνει και ενθέτει μικρές λεπτομέρειες της διήγησης ανάμεσα σε γρήγορα αναπτυσσόμενα φυτά, φρούτα και λαχανικά.
Εκτός από το να κρατήσει το ενδιαφέρον μας με την καθημερινή παρακολούθηση ενός περιβολιού και τις ιστορίες για τα φυτά, τα έντομα και τα μικρά ζώα που το κατοικούν, ο συγγραφέας κάνει και κάτι άλλο τολμηρό: βάζει μια αφήγηση μέσα στην αφήγηση τελειώνοντας με την ιστορία που είχε ξεκινήσει να λέει στην πρώτη σελίδα και απότομα είχε παρατήσει, κάτι απαιτητικό για το νεαρό κοινό μα που αποδεικνύεται εντυπωσιακό για την κορύφωση της ιστορίας.
Ο μεγάλος φόβος με τα παιδικά βιβλία που σε συγκλονίζουν ως ενήλικα, είναι μήπως τελικά αυτά δεν αφορούν τα παιδιά. Και ο μόνος τρόπος να το μάθεις είναι να τους τα διαβάσεις. Μετά την πρώτη ανάγνωση, άφησα ένα 24ωρο ασφαλείας να περάσει, για να μην κάνω τις «συστάσεις» προκατειλημμένη για το αποτέλεσμα. Να απομακρυνθώ από το «κι αν δεν του αρέσει;», αλλά και από το «ας μην δείξω πόσο μου αρέσει και το επηρεάσω». Η αλήθεια είναι ότι όταν ξεφύλλισε τα νεοαφιχθέντα βιβλία, ήταν αυτό που τον εντυπωσίασε λιγότερο, ίσως όμως αυτό να συνέβη γιατί είχε περισσότερο κείμενο από τα υπόλοιπα και ήθελε λίγο προσπάθεια. Με όλες αυτές τις σκέψεις να χορεύουν στο μυαλό μου, δοκίμασα και εγώ μια χαλαρή δεύτερη ανάγνωση, μεγαλόφωνη αυτή τη φορά και με 7χρονο ακροατή. Στο τέλος, έκανα μεγάλη προσπάθεια να κρύψω την συγκίνησή μου, αλλά με χαρά είδα ότι και ο νεαρός ακροατής είχε νιώσει τη δύναμη της διήγησης και της αποκάλυψης των τελευταίων σελίδων. Το ίδιο και οι άλλοι ακροατές και αναγνώστες που ακολούθησαν.
Μας άρεσε πολύ το, το καταλάβατε άλλωστε, αλλά ελπίζω αυτό το βιβλίο να μην αφορά μόνο όσους αγαπούν πολύ τη φύση και τα τεράστια μαθήματα σοφίας και ευτυχίας που μας αυτή χαρίζει κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Αλλά να αφορά όλους μας.
*αεικαλλιέργεια ή μόνιμη καλλιέργεια (σημαίνει και μόνιμος πολιτισμός = permanent culture) είναι ένα σχεδιαστικό σύστημα που στοχεύει στη δημιουργία βιώσιμων ανθρώπινων οικισμών συμβατών με τα σχέδια της φύσης.
