Συγγραφέας: Ilan Brenman
Εικονογράφος: Rocio Bonilla
Μετάφραση: Κλεοπάτρα Ελαιοτριβιάρη
Εκδόσεις: Ίκαρος
Ηλικίες: 5+
– Πέδρο, θα παίξουμε;.
– Αφού εγώ παίζω ήδη, λέει ο μικρός Πέδρο.
Το “Θα παίξουμε;” είναι μια ιστορία για μικρά παιδιά (κατά τη γνώμη μου, ακόμα και για προσχολικής ηλικίας) και για τη σχέση τους με την τεχνολογία, σε αντιδιαστολή με τη συμμετοχή τους στην πραγματική ζωή. Τον Πέδρο προσκαλούν σε παιχνίδι η αδελφή του, οι γονείς του, οι συμμαθητές, η γιαγιά και ο παππούς του, αλλά μάταια… ή μήπως τελικά όχι;
Η στιχομυθία αυτή αποτελεί το βασικό κείμενο για όλο το βιβλίο, δίνοντας χώρο σε αργή και εκφραστική ανάγνωση, καθώς και εμπλουτισμό της, αν αυτή γίνεται μεγαλόφωνα από ενήλικα. Η έμπνευση για τον Brenman ήταν η εξέλιξη και η διείσδυση της τεχνολογίας στις ζωές όλων, άρα και των πολύ μικρών παιδιών. Πιθανώς, με παιδιά σε τέτοιες μικρές ηλικίες, να μην έχει χρειαστεί ακόμα να βάλουμε όριο στην επαφή τους με την τεχνολογία, καθώς αφενός η διαπραγματευτική τους ικανότητα είναι ακόμα μικρή, αφετέρου οι μέχρι τώρα έρευνες καθιστούν στους γονείς ξεκάθαρη την πλήρη αποχή από τα κινητά. Ωστόσο, ακόμα και αν είναι έτσι για κάποιες οικογένειες, το βιβλίο αυτό είναι μια καλή αφορμή για έγκαιρη πρόληψη για ζητήματα που είναι σίγουρο ότι θα προκύψουν. Στο παιδί-αναγνώστη του βιβλίου αυτού – είτε έχει ήδη αναζητήσει και βρει χρόνο με συσκευές, είτε όχι- περνά το μήνυμα της μοναχικότητας που επιφέρει η οθόνη και μοιάζει αλλόκοτο το πως ένα μικρό αντικείμενο ‘φυλακίζει’ ένα παιδάκι μακριά από τα παιχνίδια.
Η αλήθεια είναι ότι η τελευταία επίδραση δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την εικονογράφηση. Ενώ ο Πέδρο εικονίζεται μικρός, γκρίζος και ανέκφραστος, ο κόσμος όσων τον προσκαλούν σε παιχνίδι είναι ξέγνοιαστος, μεγάλος, πολύχρωμος και φανταστικός, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ξεχώρισα το παιχνίδι στη φύση και την απόλαυσή της από τον μπαμπά με την κόρη, η οποία στα μάτια μου είναι ίσως η μεγαλύτερη απώλεια όσων περνούν πολλές ώρες μπροστά σε μια οθόνη. Ωστόσο, για τον Πέδρο η ακαταμάχητη πρόκληση φαίνεται να ήταν οι αγαπημένοι γιαγιά και παππούς! Το ζευγάρι φαίνεται πολύ ταιριαστό, γεμάτο χιούμορ, όρεξη και φαντασία και συμπαρασύρει όλη την οικογένεια, ακόμα και τον Πέδρο!
Ο Brenman εύστοχα παρατηρεί ότι παιδιά ποτέ δεν του απάντησαν «το τάμπλετ» ή «το κινητό» ή «ένα βιντεοπαιχνίδι» στην ερώτηση «τι σε κάνει ευτυχισμένο;». «Η τεχνολογία μας χαρίζει στιγμές ευχαρίστησης και διευκολύνει τη ζωή και την ευημερία μας, αλλά δεν μας κάνει ευτυχισμένους» (από το σημείωμα επιλόγου του συγγραφέα).
