Συγγραφέας: John Dougherty
Εικονογράφος: Thomas Docherty
Μετάφραση: Αγγελος Αγγελίδης & Μαρία Αγγελίδου
Εκδόσεις: Δεσύλλας
Χρονιά έκδοσης: 2023
Ηλικίες: 5+, 7+
Με «Το χρώμα του κενού» οι John Dougherty (κείμενο) και Thomas Docherty (εικονογράφηση) μας δίνουν ένα από τα καλύτερα βιβλία για τη διαχείριση της απώλειας. Κείμενο λιτό και κατανοητό, με οδηγό τρυφερά τετράστιχα. Η μοναδική φιλία ενός λαγού, του Χερτλ και μιας χελώνας, της Μπερτλ, καταρρέει όταν μια μέρα ο Χέρτλ εξαφανίζεται και στη θέση του μένει μια σκοτεινή, άδεια τρύπα. Πραγματικά ευφυές στοιχείο της εικονογράφησης, η συνεχής παρουσία του λαγού ως μαύρη σκιά καθώς δίνει σάρκα και οστά στο κενό της απώλειας και το καθιστά ορατό και αντιληπτό ακόμα και από έναν μικρό αναγνώστη.
Εξαιρετική η έκφραση και η αποδοχή όλων των συναισθημάτων της χελώνας στο κείμενο και την εικόνα. Σαν να πρόκειται για αστείο, αρχικά η μικρή χελώνα δίνει πρόθυμα όλα τα παιχνίδια της αρκεί να φύγει η τρύπα και να γυρίσει πίσω ο φίλος της. Στη συνέχεια ο Dougherty επιτρέπει στη Χερτλ να εκφραστεί, να θρηνήσει και να βιώσει πλήρως την απώλεια του φίλου, να θυμώσει, να φωνάξει και να δει κατάματα τη μοναξιά της μέσα από τη μαύρη, άδεια τρύπα που έχει το περίγραμμα της μορφής του Χερτλ. Σημείο που εύκολα θα κάνει μικρούς ή και μεγάλους αναγνώστες, που έχουν βιώσει την απώλεια, να δακρύσουν.
Η αγκαλιά ενός νέου φίλου, όπως της αρκούδας Γκέρτνα, καθίσταται λυτρωτική καθώς συναισθάνεται τη μικρή χελώνα και καθοδηγεί την Μπερτλ να θυμηθεί, να μιλήσει και να γεμίσει τη μαύρη σκιά με το χρώμα των χαρούμενων αναμνήσεων που την συνδέουν με το φίλο της. Έτσι το κενό αποκτάει χρώμα. Ναι η απώλεια είναι εκεί, αλλά τώρα πια η Μπερτλ μπορεί να την κρατάει από το χέρι και να χαμογελάει.
