Συγγραφέας: Σούζαν Χιούζ
Εικονογράφος: Κάρεϊ Σοουκόσεφ
Μετάφραση: Αργυρώ Πιπίνη
Εκδόσεις: Αδελφοί Βλάσση
Χρονιά έκδοσης: 2020
Ηλικίες: 5+, 7+, 9+
Ενα αγόρι που αισθάνεται διαφορετικό από τους συμμαθητές του μπαίνει στο μάτι ενός κοριτσιού, το οποίο τον ταλαιπωρεί και τον τρομοκρατεί κατά τη διάρκεια του σχολείου. Ο ανώνυμος πρωταγωνιστής δέχεται τα πειράγματα της Ζόρικης Μπ. μέχρι που θα ανοιχτεί στη μητέρα του κι εκείνη θα του αποκαλύψει τον τρόπο που η Μπ. λειτουργεί. Η Σούζαν Χιούζ γράφει μια απολύτως ρεαλιστική ιστορία με κεντρικό θέμα τον σχολικό εκφοβισμό και τον τρόπο που λειτουργεί και αισθάνεται οχι μόνο το θύμα αλλά και ο θύτης. Το αγόρι νιώθει τρομοκρατημένο και δεν θέλει να πηγαίνει στο σχολείο, ενώ το κορίτσι του επιτίθεται χωρίς λόγο κάθε μέρα και περισσότερο. Οταν – με την προτροπή της μητέρας του – θα αντιμετωπίσει τη Ζόρικη Μπ., θα ανακαλύψει πως έχουν πολλά κοινά οι δυό τους.
Η Χιούζ ασχολείται με το θέμα του εκφοβισμού χωρίς να ακυρώνει τα αισθήματα του πρωταγωνιστή, όπως συνήθως γίνεται στα παιδικά βιβλία και χωρίς να τελειώνει την ιστορία της με το κλασικό “ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα“. Αναφέρεται ξεκάθαρα στο πώς αισθάνεται το θύμα, μέσα από τα λόγια του ίδιου, δεν χρυσώνει το χάπι και φέρνει προ των ευθυνών του τον θύτη. Τα δύο παιδιά ποτέ δεν γίνονται φίλοι, ακόμα κι όταν ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να πλησιάσει το κορίτσι που του προκαλεί το πρόβλημα· όμως φαίνεται πως οι δυο τους μετά από αυτό αρχίζουν να καταλαβαίνουν έστω και λίγο ο ένας τον άλλο και τον τρόπο που ο καθένας ενεργεί.
Το βιβλίο της βραβευμενης Καναδής συγγραφέα αποτελεί ίσως ένα από καλύτερα, πιο ρεαλιστικά και ωμά σε ό,τι έχει να κάνει με το θέμα του εκφοβισμού, χωρίς να δίνει ευτυχές τέλος, καλλιεργώντας όμως την ενσυναίσθηση μέσα από την προσπάθεια του αγοριού να βρει έναν συνδετικό κρίκο με τον θύτη του, θεωρώντας πως αυτή η πρακτική είναι καλύτερη, πιο γενναία και σίγουρα πιο αποτελεσματική από το να χρησιμοποιήσει την ίδια συναισθηματική βία που χρησιμοποιεί το κορίτσι πάνω του. Η εικονογράφηση της επίσης Καναδής Κάρεϊ Σοουκόσεφ, εντελώς γραμμική και αφαιρετική, συμπληρώνει υποδειγματικά την ιστορία. Δεν προσδίδει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στους βασικούς πρωταγωνιστές της ιστορίας της Χιούζ, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στον αναγνώστη να καθρεφτιστεί, χρησιμοποιεί απαλή παλέτα χρωμάτων, με κυρίαρχα το γκρί, το γαλάζιο (blue, i got the blues = μελαγχολία), το λαχανί και το κίτρινο για το σκηνικό της και απεικονίζει τα έντονα συναισθήματα που βιώνουν οι χαρακτήρες μέσω έντονων πορτοκαλί (=θυμός) και πράσινων (=ζήλια) αποχρώσεων, κάνοντάς τα να ξεχωρίζουν και να γίνονται εύκολα αντιληπτά.
;Eνα δυνατό βιβλίο για ένα πολύ σοβαρό θέμα. Αναζητήστε το!
