Συγγραφέας – εικονογράφος: Sophy Henn
Μετάφραση: Τζέμα Δεσύλλα
Εκδόσεις: Διόπτρα
Χρονιά έκδοσης: 2025
Ηλικία: 3+
Αν έχετε ακούσει για τα terrible twos, horrible threes – κι ακόμα περισσότερο αν τα ζείτε – με εκείνα τα απανωτά «όχι», «δε θέλω», «δε μου αρέσει», «είπα όχιιι» και με εκείνη τη συνεχή μάχη για (μια πρώτη) ανεξαρτησία, τότε αυτό το βιβλίο μπορεί να μιλήσει στην καρδιά των παιδιών σας…
Η Sophy Henn στο «Δεν μου αρέσει τίποτα!» αγγίζει εύστοχα το θέμα του παιδικού θυμού, αλλά και τη δύναμη της φιλίας. Με ελάχιστο κείμενο και μάλιστα σε μορφή διαλόγου, αποτυπώνει τις εκρήξεις των παιδιών σε μια φάση που μπορεί μεν να τους λείπουν οι λέξεις, αλλά τα συναισθήματα που βιώνουν είναι και πολλά και έντονα.
Στον πρωταγωνιστή της ιστορίας δεν αρέσει τίποτα και είναι μονίμως «στο κόκκινο». Το φιλαράκι του από δίπλα αρχίζει να του παραθέτει, με ειλικρινή – θα έλεγε κανείς – απορία, απλά καθημερινά πράγματα που σε εκείνο τουλάχιστον φαίνονται ωραία: οι ζωγραφιές, τα λουλούδια, τα μπαλόνια και πάει λέγοντας. «Αυτά δε σου αρέσουν;» ρωτάει. Και πράγματι, με μια δεύτερη σκέψη, ο θυμωμένος πρωταγωνιστής στο άκουσμα των διαφόρων επιλογών, σα να μαλακώνει και να περνά από το κόκκινο στο πορτοκαλί και μετά στο κίτρινο και μετά στο πράσινο… Τελικά δεν είναι λίγα αυτά που του αρέσουν! Βέβαια, όπως και στην πραγματική ζωή, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Αρκεί μια ερωτησούλα παραπάνω από πλευράς του φίλου και ο μικρός πρωταγωνιστής «φορτώνει» εκ νέου, με έναν τρόπο ωστόσο χιουμοριστικό.
Το λιτό κείμενο, οι απλές εικόνες, αλλά και η επιλογή των χρωμάτων που ντύνουν κάθε φορά τις σελίδες ακολουθώντας τα συναισθήματα του πρωταγωνιστή κάνουν το «Δεν μου αρέσει τίποτα!» εύπεπτο και ό,τι πρέπει για μικρά παιδιά, ηλικίας 3+ ετών. Με λίγα λόγια, το πιθανότερο είναι να τους αρέσει ως βιβλίο και να τους υπενθυμίσει κι όλα αυτά που τους αρέσουν στη ζωή τους. Από εκεί και πέρα, είναι κι ο θυμός ένα ανθρώπινο συναίσθημα που πρέπει να εκφράζεται και να βρίσκει – γλυκά και ελεγχόμενα – διέξοδο προς τα έξω. Κάπως έτσι, η αρχική απάντηση του φίλου στο ηχηρό «ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΙΠΟΤΑ!» του πρωταγωνιστή είναι ένα συγκαταβατικό και συμπονετικό «Αλήθεια; Χμμ…» Τροφή για σκέψη κι αυτό…
