Κάθε μήνα, ένας άνθρωπος από τον χώρο του παιδικού βιβλίου γράφει στην Κόκκινη Αλεπού για το δικό του αγαπημένο παιδικό βιβλίο, που διάβαζε όταν ήταν ήταν εκείνος παιδί.
Άσκηση γνωριμίας
Ήμουν 6 και είχαν ξεχάσει την τηλεόραση ανοιχτή κι εγώ που δεν είχα ύπνο εκείνο το βράδυ, σύρθηκα(αλήθεια, σύρθηκα) μέχρι το σαλόνι και πίσω από τον καναπέ και ανάμεσα από τα πόδια της μαμάς μου, είδα τον κόμη να δαγκώνει το λαιμό μιας όμορφης κοπέλας. Μόλις είχα δει την Εκδίκηση του Δράκουλα και για τα επόμενα χρόνια θα κοιμόμουν με το πάπλωμα μέχρι τα αυτιά μην έρθει και δαγκώσει και μένα την όμορφη γιατί δε νομίζω να μου άρεσε. Όπως δε μου άρεσε και το πρώτο παιδικό βιβλίο που μου έφεραν δώρο.
«Ο Μικρός Βρικόλακας».
Εμένα μου έφτανε και ο μεγάλος που είχα δει, οπότε το είχα για μήνες στη βιβλιοθήκη μου με μόνο σκοπό να βρω ένα τρόπο να το φάει ο σκύλος, αλήθεια. Όμως, ήρθε εκείνη η ώρα που ο Μικρός Βρικόλακας πήρε τη μεγάλη του εκδίκηση τελικά, όταν η νονά μου με ρώτησε πώς μου φάνηκε ο Άντον Φασόλακ και ο Ρούντιγκερ. Την αγαπούσα αυτή τη νονά και δεν ήθελα να της χαλάσω χατίρι. Σα να έπινα μουρουνόλαδο γύρισα την πρώτη σελίδα και τη δεύτερη και ίσως και λίγο την τρίτη.
Στην τέταρτη πολύ αγάπησα τον Άντον Φασόλακ και τον κολλητό του τον Ρούντιγκερ που έμενε σε ένα φέρετρο στο παρακείμενο νεκροταφείο με την αιμοδιψή θεία Δωροθέα και την αδερφή του την Άννα που έπινε μόνο γάλα γιατί αγαπούσε τον Άντον… Δώδεκα βιβλία είχε η σειρά, όλα τα πήρα δώρο με αφιερώσεις και την περηφάνια αυτής της νονάς που αγαπούσα, αποτυπωμένα στην πρώτη σελίδα. Όταν έχω τις θλίψεις μου διαβάζω ξανά το «Ο μικρός Βρικόλακας και ο Μέγας Έρως» και γελάω, πραγματικά γελάω με αυτήν την τόσο τολμηρή ιστορία που σκέφτηκε κάποτε ένας ανθρωπος και δε φοβήθηκε να τη γράψει.
Η Σοφιάννα Θεοφάνους είναι απόφοιτος του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου, της Σχολής Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν», από όπου αποφοίτησε με άριστα, καθώς και του τριετούς Εργαστηρίου Υποκριτικής και Σκηνοθεσίας της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, του οποίου τη διεύθυνση είχε ο Στάθης Λιβαθινός. Για δώδεκα χρόνια υπήρξε ηθοποιός του Εθνικού Θεάτρου. Έχει δουλέψει στον κινηματογράφο. Το 2014 διασκεύασε σε μορφή όπερας για παιδιά τη Βασίλισσα του χιονιού (παραγγελία ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας), έργο το οποίο το 2015 παρουσιάστηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση. Ο Πρίγκιπας Ιβάν και το πουλί της φωτιάς είναι το δεύτερο λιμπρέτο όπερας που υπέγραψε. Εχει γράψει δύο βιβλία για παιδιά (“Αχ, φαντάσματα!”, εικ. Zafοuko Yamamoto, εκδ. Μικρή Σελήνη, “Το κορίτσι και το Κορίτσι”, εικ. Λέλα Στρούτση, εκδ. Πουά), ενώ το θεατρικό έργο της «Καλά Χριστούγεννα αγαπητέ μου Τσάρλι» τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Συγγραφής Θεατρικού Έργου για Παιδιά.
Επιμέλεια στήλης: Ζωή Κοσκινίδου
