Λάτρεψα τον μικρό Νικόλα γιατί ήταν καλός αλλά και άτακτος
Ένα από τα βιβλία που αγάπησα ως παιδί και συνεχίζω να αγαπώ είναι οι Περιπέτειες του μικρού Νικόλα. Πέντε βιβλία, εκδόσεις Τεκμήριο, έτος 1981. Τι να πρωτοπώ για τον μικρό Νικόλα των Sempé και Goscinny. Ήταν ο φίλος των παιδικών μου χρόνων. Είχα μπει τόσο μέσα στις ιστορίες του που νόμιζα πως υπήρχε πραγματικά. Μπορεί να ήταν αγόρι όμως ταυτίστηκα μαζί του. Άλλωστε ως παιδί ήμουν κανονικό αγοροκόριτσο. Έτρεχα, πηδούσα, μάλωνα, έπαιζα ποδόσφαιρο. Την εποχή εκείνη εξαφανιζόμασταν καβάλα στα ποδήλατα με τα παιδιά της γειτονιάς ή παίζαμε μήλα και ποδόσφαιρο στους δρόμους. Και τότε υπήρχαν αυτοκίνητα. Οι οδηγοί όμως ήξεραν πως σε κάθε δρομάκι παίζουν παιδιά και πήγαιναν σιγά. Οι γονείς μάς φώναζαν από το μπαλκόνι όταν πια είχε σκοτεινιάσει. Κι εμείς ιδρωμένοι και με χτυπημένα γόνατα, επιστρέφαμε κουρασμένοι αλλά ευτυχισμένοι. Λάτρεψα τον μικρό Νικόλα γιατί ήταν καλός αλλά και άτακτος. Το κυριότερο όμως ήταν πως είχε πλάκα. Με έκανε να γελώ. Κι όποιον με κάνει να γελώ, τον αγαπώ. Αγάπησα εκτός από τον μικρό Νικόλα και τους φίλους του: τον Αλσέστ, τον Ανιάν, τον Εντ, τον Γκοφρουά, τον Μεξάν, τον Ρούφους. Όλοι με τα ελαττώματα και τα προτερήματά τους. Διάβαζα τις ιστορίες τόσες φορές που της είχα μάθει απέξω. Και γελούσα, ξανά και ξανά.
Όταν έγινα μαμά, τα βιβλία κυκλοφόρησαν σε νέα έκδοση. Και οι δυο μου γιοι αγάπησαν τον φίλο των παιδικών μου χρόνων. Δεν είναι τυχαίο που τα βιβλία αυτά αν και έχουν γραφτεί τη δεκαετία του ’60 αγαπιούνται κι από τα σύγχρονα παιδιά. Όταν το 2006 κυκλοφόρησαν, από τις εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες, νέες ιστορίες που βρήκε η κόρη του Sempé στα συρτάρια του πατέρα της, έτρεξα με λαχτάρα να τα αγοράσω. Οι ταινίες μόνο λίγο με απογοήτευσαν. Κάποιες φορές, οι ήρωες των βιβλίων καλό είναι να ζωντανεύουν μόνο μέσα στο μυαλό μας κι όχι στις οθόνες των κινηματογράφων. Θεωρώ πως χάρις στον μικρό Νικόλα θέλησα να γράψω κι εγώ. Από τότε είχα την επιθυμία να γίνω συγγραφέας. Δεν τολμούσα να το πω. Απλά συνέχισα να διαβάζω και να διαβάζω. Με αφορμή αυτό το άρθρο, έβγαλα από τη βιβλιοθήκη μου και ξεφύλισσα αυτά τα παλιά, αγαπημένα, γι’ αυτό και ταλαιπωρημένα, βιβλία και συγκινήθηκα… Έγινα ξανά η μικρή Ιωάννα και σας ευχαριστώ γι΄αυτό.
