Ιωάννα Μπουλντούμη
Από μικρή αγαπούσα τα βιβλία. Από μικρή διάβαζα πολλά. Κι όχι μόνο τα διάβαζα. Τα δραματοποιούσα μπροστά στον καθρέφτη, τα μουρμούριζα τη νύχτα στο σκοτάδι όσο οι γονείς μου νόμιζαν ότι κοιμόμουν. Είχα την τύχη να έχω μεγαλύτερη αδελφή οπότε διάβαζα και βιβλία «μεγαλίστικα» κι αυτό μου άρεσε πιο πολύ απ’ όλα γιατί -φυσικά- με κατέτασσε στον κόσμο των μεγάλων, οπότε ο εσωτερικός βιβλιοφιλικός και λογοτεχνικός δείκτης ανέβαινε – κάτι που πολύ αργότερα συνειδητοποίησα όπως καταλαβαίνετε.
Ένα από τα βιβλία που με σημάδεψαν ήταν… δύο! Κι αυτό γιατί τα διάβασα ταυτόχρονα, τα ξαναδιάβασα ταυτόχρονα και στο μυαλό μου έχουν την ίδια και μοναδική θέση: το «Καπλάνι της βιτρίνας» της Άλκης Ζέη και το «Ψέμα» της Ζορζ Σαρρή. Βαθιά πολιτικό το ένα, βαθιά ανθρώπινο το άλλο, το καθένα με τον τρόπο του σε προετοίμαζε για μια ζωή που δεν είναι και τόσο αθώα, μια ζωή στην οποία δε θα είσαι για πάντα παιδί. Η Μυρτώ, η Μέλια και η Χριστίνα ήταν τραγικές ηρωίδες και μπορεί τότε να μη μπορούσα να συλλάβω το βάθος και το πλάτος της έννοιας αυτής, αλλά το ένιωθα περισσότερο, παρά το καταλάβαινα. Με συνάρπαζε στο νησιώτικο σκηνικό του Καπλανιού, με μάγευε το ίδιο το Καπλάνι ως εξωτικό στοιχείο (ή και … στοιχειό!) αλλά με άγγιζε και η μίζερη ζωή της Χριστίνας με άξονα το θυρωρείο. Τα ψέματά της δε με έκαναν να την αντιπαθήσω γιατί καταλάβαινα ότι τα ψέματα που έλεγε ήταν ένας κόσμος-καταφύγιο για τους δικούς της φόβους, οπότε περισσότερο τη συμπονούσα.
Τα βιβλία αυτά που έχω μέχρι σήμερα – φυσικά- είναι ταλαιπωρημένα, φθαρμένα, με λεκέδες από καρπούζι και γάλα, με ρυτίδες του χρόνου – όπως ένας φυσιολογικός άνθρωπος που έχει ζήσει τη ζωή του χωρίς να κρύβεται από αυτήν. Τα βιβλία αυτά είναι από τα παιδικά μου χρόνια. Τα βιβλία αυτά ΕΙΝΑΙ τα παιδικά μου χρόνια οπότε δεν μπορώ να τα αποχωριστώ.
Ευχή όλων εμάς που ασχολούμαστε με το βιβλίο – είτε ως αναγνώστες, συγγραφείς, εικονογράφοι, εκδότες, εκπαιδευτικοί κτλ- είναι όλα τα παιδιά του κόσμου να βρίσκουν το δικό τους αγαπημένο βιβλίο και να πορεύονται μ’ αυτό σε έναν κόσμο πολύ καλύτερο και πολύ πιο αληθινό από αυτόν που ζούμε καθημερινά: τον λογοτεχνικό. Εμένα ο δικός μου ο δρόμος ξεκίνησε από ένα Ψέμα, πέρασε μέσα από μια Βιτρίνα και συνεχίζει να μακραίνει μέσα από νέους ήρωες, καινούργια σκηνικά και ποικίλους επιλόγους – ευτυχείς ή και όχι. Αλλά έτσι είναι η λογοτεχνία. Και – ω, ναί – και η ζωή!
——————————————————————————
Η Ιωάννα Μπουλντούμη σπούδασε Επικοινωνία και Διοίκηση Επιχειρήσεων. Αυτό που της αρέσει όμως πραγματικά είναι να διαβάζει και να γράφει. Επίσης, να μιλάει με τα παιδιά ή απλά να τα ακούει. Το Δεκέμβριο του 2009 κέρδισε το Β’ Βραβείο Παραμυθιού από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών. Ο “Ονειροσυλλέκτης” το 2011 τιμήθηκε με το Β΄ Βραβείο Παιδικού Μυθιστορήματος του Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου.
Είναι μέλος του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και του Society of Children’s Book Writers and Illustrators (SCBWI). Εχει γράψει τα βιβλία: Γραφείο αστυνομικών ερευνών Ηρακλή Πουαντιγέ, Γράμματα στον αδερφό μου, Ο άνεργος πρίγκηπας, Βαρεμαρεστάν, Εξω από τα δόντια, Ο Ονειροσυλέκτης κ.α.
