Θα αναρωτιέστε ασφαλώς πού χάθηκα τόσο καιρό. Με ξέρετε τώρα, πολλές φορές μου αρέσει να αλητεύω και όλοι νομίζουν πως εξαφανίστηκα. Όμως αυτή τη φορά δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Δεν κούνησα ρούπι από το σπίτι . Ήμουν χαμένος στον κόσμο της μουσικής. Όλα ξεκίνησαν τις μέρες των Χριστουγέννων, όταν ο Ευτύχης έφερε στο σπίτι κάτι βιβλία για να τα χαρίσει στο Μάνθο και τον Αναστάση, τα βαφτιστήρια του. Μάλιστα ο Μάνθος έχει έναν γάτο, περίπου στην ηλικία μου, τον Μπομπ και όταν μας επισκέπτεται τον φέρνει και σκαρώνουμε μαζί ωραία κόλπα. Αυτή τη φορά όμως η έκπληξη ξεπήδησε μέσα από το βιβλίο. Τα παιδιά απορροφήθηκαν τόσο πολύ, ώσπου ο Ευτύχης άρχισε να παίζει στο πιάνο ένα τραγούδι του Ντέιβιντ Μπόουι και να τραγουδά δυνατά “There’s a staaaarman waiting in the sky”.
“Τι λέτε παίδες;”, τους ρώτησε κι αμέσως μετά έβαλε ένα δίσκο στο πικάπ. Φυσικά τα παιδιά έχουν τις προτιμήσεις τους, όμως και ποιος δεν θέλει να ξέρει πώς άρχισαν όλα;
Οι πρώτοι μουσικοί, λοιπόν, ήταν τα πουλιά, από την αφρικανική σαβάνα ως τα τροπικά δάση του Αμαζονίου κι αυτά ενέπνευσαν με το τραγούδι τους ένα σωρό μουσικούς τους επόμενους αιώνες. Να δείτε τα πρώτα μουσικά όργανα που έφτιαξαν οι άνθρωποι! Θα σας φανούν πολύ αστεία. Όμως σ’ εκείνους δεν έμοιαζαν αστεία, αντίθετα μ’ αυτά έφτιαξαν μια νέα γλώσσα, παγκόσμια.
Η μουσική όμως έμοιαζε σαν τα λουλούδια και τα φυτά που σε κάθε τόπο είναι διαφορετικά, μα φυτρώνουν και δίνουν χαρά. Αλλιώς είναι η αφρικάνικη μουσική, αλλιώς η βραζιλιάνικη, πολύ διαφορετική όμως ήταν και η μουσική των αρχαίων λαών. Όμως όλες αυτές, καθώς και εκείνες που γεννήθηκαν αργότερα, έχουν την ίδια μαγική ιδιότητα: κάνουν τον εγκέφαλό μας να απελευθερώνει χημικές ουσίες που μας οδηγούν στο να αισθανόμαστε ευχάριστα, μπορεί βέβαια μερικές φορές να μας προκαλούν ακόμα και κλάματα. Άλλος συγκινείται με τη Μαρία Κάλλας, άλλος χαίρεται με τον Τουμανί Ντιαμπατέ, κάποιος τρίτος τρελαίνεται με τους Μπιτλς, ενώ η Δέσποινα από κάτω ακούει όλη μέρα Μπίλι Έιλις και ο κύριος Άκης από το διπλανό διαμέρισμα Τόνι Άλεν (αυτός ίσως να μην πιάνεται, γιατί είναι ντράμερ). Κι ο Ευτύχης που όταν δε μεταφράζει, δεν ακούει μουσική, δε βλέπει ταινίες ή δε μιλάει με τους φίλους του για μεταφράσεις, μουσική και ταινίες, παίζει πιάνο, μου μιλάει πολλές φορές για ορχήστρες, ηλεκτρονική μουσική και τη σιωπή, που δεν την καταλαβαίνω για να είμαι ειλικρινής. Αναρωτιέμαι τι στο καλό είχε στον δικό του εγκέφαλο ο Τζον Κέιτζ, αφού οι ήχοι και οι μελωδίες είναι που πυροδοτούν τόσα μαγικά πυροτεχνήματα στον εγκέφαλό μας. Αυτό που με συναρπάζει όμως είναι ότι η μουσική μπορεί να παντρευτεί με όλες τις άλλες τέχνες. Θέλεις με τη ζωγραφική; Ρώτα τον Καντίνσκι. Θέλεις με τον κινηματογράφο; Ρώτα τον Ένιο Μορικόνε. Θέλεις με τον χορό; Ε, εδώ δε χρειάζεται να ρωτήσεις τον Νουρέγιεφ, ρώτα κατευθείαν το σώμα σου! Και το πιο εντυπωσιακό είναι ότι κάθε μουσική μπορεί να αποτυπωθει μέσω της τεχνολογίας και να φτάσει πολύ πολύ μακρύτερα από εκεί που δημιουργήθηκε. Όπως τότε που ο εξερευνητής Ρόμπερτ Σκοτ πήρε μαζί του ένα γραμμόφωνο μεδίσκους βινυλίου για να ακούει μουσική στην Ανταρκτική μέχρι τα I pod που σήμερα μπορούν να μεταφέρουν τη μουσική που αγαπάς ως την άκρη τοου κόσμου, έχουν μεσολάβήσει καταπληκτικές εφευρέσεις. Ποιος ξέρει όμως πώς θα είναι η μουσική στο μέλλον; Θα παίζουμε άραγε πιάνο ή κιθάρα σε 50 χρόνια από σήμερα ή θα φτιάχνουμε μουσική μόνο με τους υπολογιστές;
Αυτά και άλλα πολλά σκεφτόμουν μέχρι που μου ήρθε μια τρελή και υπέροχη ιδέα: θα προτείνω στον Μπομπ να φτιάξουμε συγκρότημα! Θα πούμε και στη Μπιζού να έρθει να πάιξει μαζί μας και αν όλα πάνε καλά κι αποφασίσουμε να μεγαλώσουμε τη μπάντα, θα δοκιμάσουμε κάποια από τα γατόπαιδα της γειτονιάς .
Ειδικά για τους αδέσποτους συνάδελφους, έχω να τους πω μια ιστορία που τα εξηγεί όλα.
Ακούστε την!
Η Ιστορία της Μουσικής για Παιδιά
Mary Richards and David Schweitzer
Μετάφραση:Ηλίας Μαγκλίνης
Εκδόσεις Καπόν
