Η πρώτη ιστορία που την άκουγα ξανά και ξανά με την ίδια πάντα αγωνία και συγκίνηση σαν να πρόκειται για την πρώτη φορά, ήταν Η Πεντάμορφη και το Τέρας, που όμως δεν ήταν από βιβλίο, αλλά από δίσκο, από την σειρά των δίσκων του Γιώργου Ορφανίδη. Όλα ξεκίνησαν με τη φωνή της Ξένιας Καλογεροπούλου στο ρόλο της Πεντάμορφης και του Γιάννη Φέρτη στο ρόλο του Τέρατος, που μου αποκάλυψαν τη γοητεία, το ταξίδι και την παρηγοριά του παραμυθιού. Έτσι αγάπησα τις ιστορίες και τα βιβλία έγιναν το καταφύγιό μου στο παρόν και φώτιζαν το μέλλον. Με γοήτευαν οι ήρωες που αντιμετώπιζαν δυσκολίες και έβρισκαν το δρόμο τους. Η πρώτη αγαπημένη μου ηρωίδα υπήρξε η Μάντυ από το ομότιτλο βιβλίο της Τζούλι Άντριους, ένα κορίτσι που ξεκίνησε μόνη της να φτιάξει το δικό της σπίτι.
Με γοήτευαν τα ταξίδια του Ιούλιου Βέρν και από αυτά ξεχώριζα το ταξίδι του Δεκαπενταετή Πλοίαρχου και του Μεγάλου Ανατολικού από το βιβλίο «Η πλωτή πολιτεία». Με συγκινούσε η ζωή του Χριστού όπως την αφηγείται η Πηνελόπη Δέλτα και του Γιάννη Αγιάννη από το βιβλίο «Οι Άθλιοι» του Ουγκώ. Ένα ακόμα βιβλίο που θυμάμαι να ανοίγω συνεχώς είναι το «Το μικρό μου Μυθολογικό Λεξικό» της Αντιγόνης Μεταξά, της γνωστής Θείας Λένας. Τα πάθη των θεών και των ανθρώπων και οι ιστορίες που πλάθουν τη σχέση του ανθρώπου με την φύση μαγνήτιζαν το ενδιαφέρον μου. Το «Πολύχρωμο εγκυκλοπαιδικό λεύκωμα», ο τελευταίος τόμος από τη «Νέα Εγκυκλοπαίδεια του Παιδιού» και πάλι της Μεταξά, είναι αυτό που θυμάμαι να ξεφυλλίζω όταν είμαι κουρασμένη ή να ανοίγω στην τύχη σε μια φωτογραφία. Η τελευταία εικόνα πριν με πάρει ο ύπνος: Πισσάρο – κοπέλα, Τουλούζ Λωτρέκ – η πλύστρα, Σουδάν – αντιπροσωπευτικός τύπος της φυλής Μασάι, Μεξικό – οικογένεια ερυθόδερμων, Βιρμανία.
Από τα βιβλία που πάντα θυμάμαι και προφανώς ξεχώριζα είναι αυτά του Θέμου Ποταμιάνου για τη θάλασσα: «Με το γυαλί του ψαρά», «Εδώ βυθός», «Εμείς και η θάλασσα». Δεν ξέρω εάν αυτά με οδήγησαν σ’ τη θάλασσα ή η αγάπη μου για τη θάλασσα σε αυτά. Τώρα πια, μεγάλη, θα διαφωνήσω με τον Θέμο Ποταμιάνο πως η κουτσομούρα έχει άνοστο κρέας.
Και καθώς μεγάλωνα με τη Μάντυ πάντα να βρίσκεται στο κομοδίνο μου, μία ακόμα ηρωίδα ήρθε να κάτσει πλάι της: η Ελίζα της Ξένιας Καλογεροπούλου. Τη Μάντυ τη δώρισα στον άνθρωπο που με βοήθησε όλα αυτά τα χρόνια στον χώρο του βιβλίου και που μου χάρισε το ποιο αγαπημένο παιδικό βιβλίο της ενήλικης ζωής μου «Η μουσούδη και το αγγελούδι». Ευχαριστώ την Κόκκινη Αλεπού που στάθηκε η αιτία να αγγίξω ξανά όλα αυτά που φώτισαν την παιδική μου ηλικία.
H Mαρία Μαντουβάλου είναι υπεύθυνη του παιδικού τμήματος του Βιβλιοπωλείου Ευριπίδης (κατάστημα της Κηφισιάς). Γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά μεγάλωσε στην Πάτρα. Την παιδική της ηλικία την έζησε στους κήπους και τα κτήματα του Σκαγιοπούλειου Ιδρύματος, αρχικά Γεωργικής Σχολής, όπου ο πατέρας της υπήρξε διευθυντής. Τελείωσε το σχολείο στην Πάτρα και ξεκίνησε τις σπουδές της στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών, που όμως δεν τις τελείωσε, καθώς η γνωριμία της με τη Νέλλη Βουτσινά στο βιβλιοπωλείο “Τροχός” την οδήγησε σε άλλους δρόμους. Έτσι ξεκίνησε η βιβλιοπωλική της σταδιοδρομία. Στη συνέχεια η γνωριμία της με την Αναστασία Λαμπρία και τον Κώστα Παπαδόπουλο των εκδόσεων Ποταμός της έδωσε την ευκαιρία να εργαστεί στα βιβλιοπωλεία τους, Ex-Libris και Ποταμός.
