Οι ιστορίες του Κατ Γάτοβιτς: Χρατς

Από τότε που πήρα την απόφαση να ξαναγυρίσω σπίτι οι μέρες περνούν χουρχουριστά, όπως τον παλιό καλό καιρό. Κατάλαβα πως ο Ευτύχης ξαναβρήκε κάπως το κέφι του, μια και με έχει πάλι δίπλα του, ν’ ακούω τις ατέλειωτες ιστορίες του για βιβλία και για τραγούδια και για ταινίες, ουφ! Βλέπεις δεν είναι δύσκολο να το καταλάβω, αφού κάθε πρωί, ακόμα και πριν βάλει μπρος την καφετιέρα, αρχίζει το γύρω γύρω των δίσκων στο πικάπ. Γκρινιάζει βέβαια που είναι κλειστά τα βιβλιοπωλεία, αλλά κάνω πως δεν ακούω γιατί εγώ έχω άλλη έννοια: πότε θα ξανανοίξει η ταβέρνα της γωνίας με τις ωραίες ψαρολιχουδιές.

Πάντως από την πλευρά μου δεν έχω παράπονο από τα βιβλία. Να, προχθες που ήρθε ο Δημητράκης από τον τρίτο για το μάθημα της τηλεκπαίδευσης, μια και δεν είχαν ιντερνετ στο δικό τους σπίτι, έφερε και μια τσάντα με βιβλία που του έκαναν δώρο τα Χριστούγεννα. Μάλλον προτιμάει να βλέπει παιδικό Netflix, εκτός κι αν τα άφησε εδώ για να βρίσκει δικαιολογία να έρχεται κάθε τόσο και να παίζει μαζί μου. Τα ξέρω αυτά τα κόλπα, γιατί τα κάνω κι εγώ. Έτσι λοιπόν όπως ξεψάχνιζα το κόλπο του Δημητράκη βλέπω ένα ωραίο, τετράγωνο σαν κουτί βιβλίο, με τον τίτλο Χρατς! Άλλο πάλι και τούτο! Να δω τι θα σκαρφιστούν ακόμα οι συγγραφείς για να μας σκουντήσουν. Επ! Για δες εδώ, ένα κορδόνι δεμένο φιόγκο κι ένα αγόρι (βρε λες να είναι ο Δημητράκης;) που του αρέσει να κοιτάζει επίμονα τα παπούτσια των ανθρώπων. Παπούτσια όλων των ειδών, μαλακά, πολύχρωμα, του βουνού, της πόλης, του χορού, της θάλασσας… φτάνει να είχαν κορδόνια. Αυτά κι αν ήταν παράξενα και γεμάτα εκπλήξεις, τα κορδόνια. Γιατί και μεταξωτά έβλεπες και σκέτα σαν σκοινί και πλουμιστά σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Αυτά ακριβώς όμως ήταν το πρόβλημα, τα κορδόνια. Δεν κάθονταν έτσι απλά και ήσυχα πάνω στα παπούτσια, μα ήταν σκέτος μπελάς  γιατί έπρεπε να τα δέσεις Κι ετούτο ήταν το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο για το μικρό αγόρι. Τρίτη τάξη πήγαινε πια, κι ακόμα φορούσε παπούτσια με χρατς για ν’ αποφεύγει τη σπαζοκεφαλιά. Έρχονταν στον ύπνο του τα κορδονάτα παπούτσια, στο ωραίο του χρωματιστό δωμάτιο, κι έκαναν τα όνειρά του μαύρα έτσι όπως στέκονταν επίμονα μπροστά του σα να έλεγαν “για να δούμε μικρέ, θα μπορέσεις να καταφέρεις τον άθλο;

Πέρασαν χρόνια ώσπου να καταλάβει πως και στο στομάχι του παραφύλαγε ένας κόμπος, που έπρεπε μόνος του να τον λύσει. Μα κι η καρδιά του δεν πήγαινε πίσω, τι να τον κάνεις τον φιόγκο αν δεν ξέρεις τι κρύβει μέσα του; Χαρά, λύπη, φόβο, νοσταλγία, θυμό, αγάπη; Πολύ προβληματίστηκα μ’ αυτό το αγόρι, μα για να μη μακρηγορώ, τη λύση τη βρήκε μόνο του και δε θα σας την αποκαλύψω. Θα σας πω μόνο πως τόσο το συμπόνεσα που μου ήρθε να τρέξω να του δέσω τα κορδόνια. Θα πείτε βέβαια, και πού έμαθες εσύ Κατ Γάτοβιτς να δένεις κορδόνια;

Μα με ξέρετε, εκτός από τα βιβλία αγαπώ και τα τραγούδια κι έχω ένα για κάθε πρόβλημα, σαν γιατρικό! I’ll come running to tie your shoe!

XΡΑΤΣ
Κείμενο: Εύη Γεροκώστα
Εικονογράφηση: Κώστας Μαρκόπουλος
Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο

Το τραγούδι του Brian Eno “I’ll come running” περιλαμβάνεται στο άλμπουμ “Another Green World” που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1975.

Η Θάλεια Καραμολέγκου είναι εκπαιδευτικός και ραδιοφωνική παραγωγός (Rock fm, En lefko, Ρόδον 94.4, Στο Κόκκινο 105.5, Athens voice radio 102.5). Kείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε πολλά έντυπα και ιστότoπους (Ποπ+Ροκ, Ζοο, Aυγή, Popaganda, Athens Voice, Μουσική, Audio, κ.ά.) και έχει πλούσια αρθρογραφία σε θέματα λογοτεχνίας. Κάθε Κυριακή στις 8 μ.μ. “ταξιδεύει” στον Ωκεανό του Ήχου με βιβλία και μουσική από τη συχνότητα του Κosmos 93,6. Δεν πιστεύει στη διάκριση των βιβλίων σε παιδικά και ενηλίκων, αλλά μόνο καλά και κακά βιβλία.

ΜΟΙΡΑΣΕ ΤΟ