Κατάλαβα ότι έφτασε για τα καλά η Ανοιξη όταν το μπαλκόνι έγινε στέκι πουλιών πολύ νωρίς το πρωί. Ακόμα δεν είχα προλάβει να ξυπνήσω, να τεντωθώ, να χασμουρηθώ και να ρίξω από το κομοδίνο του Ευτύχη μερικά βιβλία -έτσι για να δω πόσο γρήγορα θα πεταχτεί
απ’ το κρεβάτι- και έξω γινόταν σωστό πάρτι!
Λίγες ώρες μετά, οι φασαριόζοι φίλοι μου είχαν εξαφανιστεί κι εγώ αναρωτιόμουν πού μετέφεραν την χαρά τους. Ή μήπως σκόρπισαν; Κι αν ναι, πού βρίσκονταν και πώς να ήταν άραγε εκεί; Λέτε να πέταξαν σε ένα άλλο μπαλκόνι κι εκεί να συνάντησαν μια γατέσα με τα όμορφα μωρά της; Να την έστησαν έξω από κάποιο παιδικό δωμάτιο ξεμυαλίζοντας έναν μπόμπιρα που έκανε μάθημα μέσω ζουμ, ή μήπως πέταξαν στο πάρκο χαζεύοντας τους γείτονες που έκαναν την πρωινό τους τρέξιμο; Μα πόσα πράγματα συμβαίνουν κάπου αλλού τη στιγμή που τρώω αμέριμνος τις ωραίες κροκέτες μου, ή ψαχουλεύω στη ντουλάπα εκείνο το κρίσιμο λεπτό που ο Ευτύχης διαλέγει το σωστό τραγούδι για να ξεκινήσει τη μέρα του, αλλά και όταν χτυπάει το κουδούνι κάποιο κούριερ για να φέρει – τι άλλο;- βιβλία…
Τελικά οι απορίες μου λύθηκαν μια και καλή ξεφυλλίζοντας τυχαία ένα βιβλίο, κάποιο απόγευμα που ήμουν μόνος μου σπίτι μια και ο Ευτύχης έλειπε κι εγώ αναρωτιόμουν πού στο καλό είχε πάει. Γιατί πολλά πράγματα συμβαίνουν αλλού όταν κάτι άλλο γίνεται εδώ. “Κι όταν εσύ λείπεις από το δάσος, ίσως μια ελαφίνα να βγάζει βόλτα το ελαφάκι της, για να δοκιμάσει μύρτιλα ή ένας τσαλαπετεινός ίσως να τραγουδάει χαρούμενος που μόλις έφτιαξε τη φωλιά του. Κι ακόμα, ποιος ξέρει, μια κουκουβάγια ίσως να κάθεται ακίνητη για ώρες ανάμεσα στα φύλλα ενός δεντρου“.
Παράξενες σκέψεις μπήκαν στο μυαλό μου όταν έκλεισα το βιβλίο. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν αυτό που λέει και το τραγούδι: πού πάει ο καιρός που φεύγει; Μα μετά αναρωτήθηκα μήπως δε φεύγει στ’ αλήθεια; Γιατί βεβαιώθηκα πια ότι πολλά πράγματα συμβαίνουν ταυτόχρονα στον κόσμο, κι ακόμα περισσότερα μέσα στο δάσος. Για δες, τι θαύμα που μοιάζει το δάσος αν δούμε τις μικρούτσικες αυτές ιστορίες του βιβλίου αλλά και τις εικόνες του που θέλουν να σε κάνουν να χωθείς με λαχτάρα μέσα του! “Τέτοια μικρά θαύματα συμβαίνουν κάθε μέρα, κι ας μην είσαι εκεί για να τα δεις” λέει ο συγγραφέας και φαίνεται πως γνωρίζει κάτι μαγικό που πολύ θα μου άρεσε να το εξερευνήσω. Όμως δεν ξέρω τη διεύθυνση του δάσους κι ώσπου να γυρίσει ο Ευτύχης και να με διαφωτίσει, ας φανταστώ ότι έχω χωθεί μέσα στις φυλλωσιές κι έτσι όπως έχω γίνει αόρατος για τα άλλα ζώα τραγουδάω πως είμαι….είμαι….πώς να το πω; Ένα παιδί της μητέρας φύσης.
Όταν εσύ λείπεις
Συγγραφέας: Θοδωρής Παπαϊωάννου
Εικονογράφηση: Πέτρος Μπουλούμπασης
Εκδόσεις Πατάκη
