Κείμενο: Τζιν Γουίλις
Εικονογράφηση: Ρακιέλ Καταλίνα
Εκδόσεις: Susaeta
Μετάφραση: Ράνια Μπουμπουρή
Χρονιά έκδοσης: 2025
Ηλικίες: 5+, 7+
Ο μικρός Τζορτζ χτυπά το κουδούνι της Κάθριν. Η Κάθριν είναι μια γλυκιά γιαγιά που αγαπάει πολύ, αλλά δε θυμάται καλά. Χαίρεται που βλέπει τον μικρό Τζορτζ, παρότι δεν θυμάται το όνομά του, τι κάνανε μαζί τις προηγούμενες μέρες ή αν έχουν απομείνει μπισκότα σοκολάτας. Δεν πειράζει, γιατί ο μικρός Τζορτζ έχει άπλετη υπομονή και διαθέτει μνήμη και για τους δυο τους. Έτσι, όταν η Κάθριν δυσκολεύεται να κουμπώσει τα κουμπιά του μπλε παλτού της, ο Τζορτζ που πλέον είναι πέντε ολόκληρων χρόνων τη βοηθά, κι όταν η γιαγιά ξαφνικά, καθισμένη στο παγκάκι, ξεχνά πού βρίσκεται και φωνάζει για βοήθεια, ο ίδιος θα πηδήξει ως αστροναύτης και θα την φέρει σώα και ασφαλή πίσω στη Γη. Γιατί το μυαλό της γιαγιάς μπορεί να μη θυμάται πια, αλλά η καρδιά της θυμάται πάντα τον μικρό της εγγονό…
Είναι πραγματικά σπάνιο, μια ιστορία για την απώλεια της μνήμης και τα συνοδά χαρακτηριστικά της, είτε πρόκειται για άνοια, είτε για Αλτσχάιμερ, να δίνεται με έναν τρόπο τόσο αληθινό, συγκινητικό μα και καθόλου μελό. Η ιστορία της Γουίλις αφορά κάθε ηλικία, από τα συνομήλικα παιδιά του Τζορτζ μέχρι και τους μεγάλους ανθρώπους. Είναι τρυφερή, πλούσια, ρεαλιστική αλλά όχι ωμή. Ο Τζορτζ φροντίζει τη γιαγιά του σαν ένα παιδί που γνωρίζει και αποδέχεται πλήρως την ιδιαιτερότητά της, χωρίς όμως να ξεφεύγει από τις προδιαγραφές της ηλικίας του. Παραμένει παιδί και τελικά γι’ αυτό κατανοεί καλύτερα τις ανησυχίες και της δυσκολίες μιας γιαγιάς-παιδιού. Δεν είναι φροντιστής, είναι συνοδοιπόρος – και μάλιστα με έναν τρόπο φυσικό και ισότιμο, που μας φέρνει δάκρυα συγκίνησης στα μάτια. Ο Τζορτζ είναι ουσιαστικά ενσυναισθητικός, όπως και το κείμενο, χωρίς να υποπίπτει επουδενί στο ατόπημα του διδακτισμού.
Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα μόλις απόγευμα, στο σπίτι της γιαγιάς και στο παρκάκι έξω από αυτό. Ωστόσο, τελειώνοντας την ανάγνωση, νιώθουμε ότι αυτό το απόγευμα διήρκεσε πολύ περισσότερο. Και ίσως αυτή είναι και η μεγαλύτερη επιτυχία του βιβλίου. Μας δίνει την αίσθηση της επαναληψιμότητας χωρίς να αναφέρεται ανοιχτά, όπως αυτή βιώνεται από το χαρούμενο, ασφαλές βλέμμα του Τζορτζ και από το ομιχλώδες αλλά ευτυχισμένο της Κάθριν. Η επανάληψη γίνεται απολαυστική σε δύο φάσεις ζωής: στην μικρή παιδική ηλικία και στην μεγάλη τρίτη.
Αυτό το βιβλίο θα ήταν μισό δίχως την πραγματικά υπέροχη εικονογράφηση της Ρακιέλ Καταλίνα. Το φθινοπωρινό τοπίο, που δείχνει τη φθορά της ύπαρξης, έρχεται σε άμεση χρωματική αντίθεση με το φωτεινό μπλε των παλτών των “δίδυμων” εγγονού και γιαγιάς, που δεσπόζει στην περιπέτειά τους. Τα πρόσωπα είναι αληθινά, φωτεινά, ζεστά, γεμάτα συναισθήματα. Οι τόσο αντίθετες κινησιολογίες Κάθριν και Τζορτζ αποτυπώνονται με ιδιαίτερη λεπτομέρεια και ευαισθησία. Οι άνθρωποι είναι όμορφοι και αυτό πηγάζει από την ενέργεια και την αγάπη τους.
Γενικά, πρόκειται για μια εξαιρετικά προσεγμένη έκδοση της Susaeta, με πολύ καλή ποιότητα σε εξώφυλλο και τύπωμα εσωτερικού, που ενισχύει την αίσθηση ότι πρόκειται για ένα ωραίο βιβλίο. Το Θυμάμαι αποπνέει τρυφερότητα και φροντίδα από την αρχή μέχρι το τέλος.
