Στο εξώφυλλο του βιβλίου βλέπουμε ένα κορίτσι να περπατά ανάμεσα σε πεταμένα βιβλία και να πετά περιφρονητικά άλλο ένα πίσω της, πάνω από τον ώμο της. Αδιαφορία για το διάβασμα. Κι όμως, ο τίτλος μάς ξαφνιάζει: το «Μισώ» είναι σβησμένο με ένα μεγάλο Χ και δίπλα, με το ίδιο πορτοκαλί χρώμα, αναγράφεται το «Λατρεύω». Αυτά τα δύο σημεία -το Χ και το ρήμα «λατρεύω»- είναι τα μοναδικά ανάγλυφα στοιχεία του εξωφύλλου, σαν να μας καλούν να τα αγγίξουμε.

Αγροτόσπιτο

“Είναι μια ιστορία φθοράς και μιας ιδιότυπης αναγέννησης. Η φθορά είναι φυσιολογική για τα πάντα, η αναγέννηση όμως, ακόμα και αν είναι μέσα από μια εικονογραφημένη ιστορία, έχει να κάνει με τη ματιά που ρίχνουμε στα πράγματα, στην εκτίμηση του παρελθόντος τους και στην προσπάθεια να διατηρήσουμε κάτι από την προηγούμενη ζωή τους ζωντανό, να δημιουργήσουμε μια σύνδεση με το παρελθόν ακόμα κι αν πρόκειται για μια οικογενειακή ιστορία που αλλιώς δεν θα μας αφορούσε, ακόμα κι αν πρόκειται για ένα σπίτι που ποτέ δεν θα επισκεπτόμασταν. Είναι ένας γλυκός, ήπιος τρόπος για να μιλήσει ένα βιβλίο στα παιδιά γι’ αυτό που ζει, γερνάει και πεθαίνει – αλλά πεθαίνει χορτάτο από τη ζωή που έζησε και ξαναζεί γιατί κάποιος μας λέει την ιστορία του. Το “Αγροτόσπιτο” της Sophie Blackall είναι ένα διαμαντάκι για ευαίσθητους συλλέκτες ιστοριών και παρατηρητές της λεπτομέρειας”.

Το αγόρι που έφερε το χιόνι

Στην καρδιά μιας μεγάλης πόλης, εκεί που οι κάτοικοί της ζουν και περπατούν βιαστικά, ζει ένα αγοράκι, μαζί με τη μαμά του και τον μπαμπά τους. Για “σπίτι΄” τους έχουν ένα παγκάκι. Όταν όμως το αγόρι βρει ένα βράδυ, εντελώς μαγικά, μια χιονόμπαλα ακριβώς πλάι στο παγκάκι που κοιμάται, όλα θα αρχίσουν να αλλάζουν. Στη χιονόμπαλα μέσα υπάρχει μια πόλη σαν αυτή που βρίσκεται εκείνος, με ενα παγκάκι ακριβώς σαν αυτό που κοιμάται τώρα. Οταν θα την κουνίσει κάτι μαγικό θα έχει συμβεί.

Η Μυρτιά και ο καθρέφτης

Στην «Μυρτιά», που είναι ένα εικονογραφημένο παραμύθι, ζωγραφιές σαν μενταγιόν ζωντανεύουν τις λέξεις που διαλέγει η  Κατερίνα Παούρη για να φτιάξει τον κόσμο της ηρωίδας: αρώματα από τη φωτιά που τριζοβολάει, από τα βιβλία, του τσουκαλιού, της λεβάντας, του χαμομηλιού, του κρόκου, της μυρτιάς μοσχοβολούν στα απάτητα δάση του παραμυθιού.

Ο γάτος που δίδασκε Ζεν

Ο δημιουργός του διεθνούς best seller Το Μεγάλο Πάντα και ο Μικρός Δράκος επιστρέφει στα εκδοτικά πράγματα με μια εικονογραφημένη εξερεύνηση της ζωής και του Ζεν, μια ιστορία ενηλικίωσης για το ταξίδι ενός μεγάλου σε ηλικία γάτου, ο οποίος μοιράζει άπειρη σοφία αλλά και τα μαθήματα που έμαθε στην πορεία.

Στόουν 1: Χαμένος στην Υπογειάνα

Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τον Στόουν, ένα μικρό πετραδάκι που κυλάει στην Υπογειάνα, αλλά δε θυμάται ούτε ποιος, ούτε από πού είναι. Είναι τυχερός, όμως, μέσα στην ατυχία του, μιας και συναντά τον Τουκ, έναν σαρανταποδαρούσο (;) που αναλαμβάνει να τον βοηθήσει να προσαρμοστεί στη νέα του ζωή στην Υπογειάνα, έναν κόσμο εκεί κάτω από το χώμα που είναι τόσο ζωντανός και πολύχρωμος, με πόλεις και δρόμους, τέρατα και το ακόμη χειρότερο, ενοίκια.

Ένα βιβλίο μες στη βρόμα

Τι γνωρίζετε για το σαπούνι; Για τα αρώματα; Τα καζανάκια; Τις αποχετεύσεις; Να ένα βιβλίο που βγάζει τα άπλυτα της ανθρώπινης φύσης στη φόρα, ξαφνιάζοντάς μας με τα όσα  εξωφρενικά, αλλά πέρα για πέρα αληθινά, στοιχεία και γεγονότα μας αποκαλύπτει.

Το βιβλίο του μικροσκοπίου

Με το διάβασμα αυτού του βιβλίου ετοιμαστείτε για αναζήτηση μικροσκοπίου! Στις περίπου 60 σελίδες του μαθαίνουμε τα μέρη και την αρχή λειτουργίας του μικροσκοπίου και στη συνέχεια το χρησιμοποιούμε για να εξερευνήσουμε τον μικρόκοσμο του σπιτιού, των φυτών, των ζώων, του ανθρώπινου σώματος και του εδάφους.

Θα παίζουμε;

Το “Θα παίξουμε;” είναι μια ιστορία για μικρά παιδιά (κατά τη γνώμη μου, ακόμα και για προσχολικής ηλικίας) και για τη σχέση τους με την τεχνολογία, σε αντιδιαστολή με τη συμμετοχή τους στην πραγματική ζωή. Τον Πέδρο προσκαλούν σε παιχνίδι η αδελφή του, οι γονείς του, οι συμμαθητές, η γιαγιά και ο παππούς του, αλλά μάταια… ή μήπως τελικά όχι;

Όλα για την περίοδο

Έχουμε άλλωστε τόσα βιβλία γνώσεων για το ανθρώπινο σώμα, γιατί όχι και ένα για αυτό που αφορά κάτι παραπάνω από τον μισό πληθυσμό του πλανήτη; Και ναι, μπορεί η έμμηνος ρύση να αποτελεί ακόμα και σήμερα ταμπού σε πολλές χώρες, ακόμα και στην ελληνική επαρχία, όμως στην εποχή της τεχνολογίας και της ανεμπόδιστης πρόσβασης στις πληροφορίες, ότι δεν υπήρχε ως σήμερα στα ελληνικά ένα βιβλίο για το συγκεκριμένο θέμα, το οποίο βρίσκαμε μόνο ως κεφάλαιο ή ως αναφορά σε βιβλία γνώσεων για τη σεξουαλικότητα, είναι αδιανότητο.